Geyik

Bambi, Felix Salten'in 1923 yılında yazdığı "Bambi, A Life in the Woods" adlı romanda bir geyik olarak tasvir edilmiştir. Disney'in 1942 yapımı animasyon filminde ise Bambi'nin bir geyik yavrusu olduğu belirtilmiştir.

Geyikler çeşitli nedenlerle ses çıkarırlar: 1. Homurdanma: Erkek geyikler, baskınlıklarını göstermek için yüksek bir homurdanma sesi çıkarırlar. 2. Meleme: Dişi geyikler ve yavruları, birbirleriyle iletişim kurmak için meleme sesi çıkarırlar, bu ses bir ineğin böğürmesine benzer. 3. Hırıltı: Yaşlı erkek geyikler, diğer geyiklere meydan okumak için hırıltı sesi çıkarırlar. 4. Alarm sesleri: Geyikler, uzaktan tehlike algıladıklarında havayı üfleyerek uyarı sesi çıkarırlar.

Geyik ve tavşanlardan korunmak için aşağıdaki çitler kullanılabilir: 1. Tavuk teli: 1/2 ila 1 inç ağlı tavuk teli, geyik ve tavşanların atlamasını ve altına girmesini önlemek için etkili bir çit malzemesidir. 2. Elektrikli ağ çitleri: Mevsimlik bahçelerin çevresinde geçici kontrol için kullanılabilir. 3. Delikli spiraller ve kasalar: Ağaçların kabuğunu kemirmekten korumak için plastik veya metalden yapılmış spiraller ve delikli kasalar kullanılabilir. 4. Özel çit malzemeleri: Kiraz-defne, Batı kırmızı sedir gibi geyiklere dayanıklı çalılar ve bitkiler de çit olarak kullanılabilir.

Evet, maral ve geyik aynı hayvan türünü ifade eder. Maral, kızıl geyiğin en doğu yayılma alanında, Karadeniz ile Hazar Denizi arasındaki bölgede yaşayan bir geyik türüdür.

Yavru geyikler, genellikle 12 ila 18 yıl arasında yaşarlar.

Yavru geyikler, doğduktan sonra yaklaşık 6 ay boyunca anneleriyle birlikte kalırlar.

Geyik boynuzları çeşitli işlevlere sahiptir: 1. Savunma ve Savaş: Erkek geyikler, çiftleşme döneminde dişiler için rekabet ederken birbirleriyle savaşır ve boynuzlarını savunma ve saldırı aracı olarak kullanırlar. 2. Çiftleşme Ritüelleri: Boynuzlar, erkek geyiklerin dişilere ne kadar güçlü ve sağlıklı olduklarını göstermelerine yardımcı olur. 3. Sosyal Hiyerarşi: Daha büyük ve gösterişli boynuzlara sahip geyikler, sosyal hiyerarşide daha üst düzeyde kabul edilir. 4. Arazi İşaretleme: Geyikler, boynuzlarını ağaçlarda ve çalılıklarda izler bırakarak bölgelerini işaretleyebilirler. Ayrıca, geyik boynuzları tıbbi amaçlı da kullanılır; yenilenme ve ölümsüzlüğü simgeledikleri için nazardan korunma, bolluk ve bereket getirme gibi inançlarla evlere asılırlar.

Ağaçtan geyik yapmak için iki farklı yöntem bulunmaktadır: 1. Ahşap Kesme Tahtası ile Geyik Süsü Yapımı: Bu yöntemde gerekli malzemeler: 2 adet ahşap kesme tahtası, keskin bir makas, yapıştırıcı, asetat veya karton, akrilik boya ve fırça, ağaç süsleri (isteğe bağlı). - Adımlar: 1. Asetat veya karton üzerine geyik figürünü çizin ve kesme tahtasının üzerine yerleştirin. 2. Keskin bir makas veya bıçak yardımıyla şablonu takip ederek kesme tahtasından geyik figürünü kesin. 3. Figürleri istediğiniz renklerde boyayın ve tamamen kurumalarını bekleyin. 4. Ağaç süslerini kullanarak geyik figürlerini süsleyin ve yapıştırıcı ile birleştirin. 5. Kurdel veya ip kullanarak süsleri birbirine bağlayın. 2. Günlüklerden Geyik Yapımı: Bu yöntemde gerekli malzemeler: el testeresi, matkap, ağaç dalları, yapıştırıcı (isteğe bağlı). - Adımlar: 1. Gelecekteki geyiğinizin ne büyüklükte olmasını istediğinizi hayal edin. 2. Bir dal alın ve istenen gövde boyutlarını kesin. 3. Toynaklar için 4 paralel delik ve kuyruk için bir arka delik açın. 4. Bacaklar ve boyun için ağacın altından oyulmuş küçük dallar kullanın ve bunları delinmiş deliklerinize yerleştirin. 5. Geyik boynuzlarını yapmak için iğneli dalları kullanın.

Dünyanın en minik geyiği olan Pudu'nun boyu ortalama 32-44 cm'dir.

Geyiklerin çiftleşme dönemi sonbahar mevsiminde gerçekleşir.

Dünyanın en çıtır geyiği olarak bilinen pudu geyiğinin boyu yaklaşık 45,5 cm'dir.

Pudu geyikleri, vahşi doğada ortalama 8 ila 10 yıl yaşarlar.

Su geyiğine "vampir geyik" denmesinin nedeni, uzun köpek dişlerine sahip olmasıdır.

Zombi geyik hastalığı, bilimsel adıyla Kronik İsraf Hastalığı (CWD), geyiklerde görülen ve ciddi nörolojik semptomlara neden olan bir prion hastalığı türüdür. Özellikleri: - Prionlar: Normalde vücutta bulunan proteinlerin yanlış katlanması sonucu ortaya çıkar. - Belirtiler: Aşırı kilo kaybı, beyin hücrelerinin ölümü, salya akıntısı, halsizlik ve hayvanlara karşı saldırganlık. - Yayılma: Enfekte hayvanların dokuları ve vücut sıvıları aracılığıyla yayılır. İnsanlara Bulaşma: Şu an için insanlara bulaşmadığı bilinmektedir, ancak ilerleyen yıllarda hastalıklı hayvanların tüketilmesi veya hayvanlarla temas sonucu bulaşma riski olduğu konusunda endişeler bulunmaktadır.

Su geyiği, diğer geyiklerden aşağı doğru uzamış köpekdişleri ve boynuzlarının olmaması ile ayırt edilir. Ayrıca, su geyiklerinin kaba ve kalın postu, sarimsi kahve rengi üst kısmı ve beyaz alt kısmı vardır.

Geyikler kış aylarında kendilerini sıcak tutmak ve hayatta kalmak için çeşitli stratejiler geliştirirler: 1. Metabolizmalarını yavaşlatırlar: Bu, enerji tasarrufu yapmalarını sağlar ve yemek yemeden daha uzun süre dayanmalarına yardımcı olur. 2. Daha kalın bir kürk çıkarırlar: Yeni kış kürklerindeki koruyucu tüyler, yaz kürklerindekilerden daha güçlü ve daha uzundur. 3. Yiyecek arayışına girerler: Kış aylarında daha az seçici olurlar ve doğanın sunduğu her şeyi yerler. 4. Güvenli bir yer ararlar: Geyikler, kendilerini yağan kardan korumak için yumuşak ağaç ağaçları gibi örtü sağlayan yerler ararlar. Bu sayede, geyikler soğuk hava şartlarına uyum sağlayarak kış aylarını atlatabilirler.

Miski ifadesi iki farklı hayvana atıfta bulunabilir: 1. Güvercin: "Miski güvercin" ifadesi, Şanlıurfa kökenli ve ayrı bir güzelliğe sahip olan bir güvercin türünü ifade eder. 2. Geyik: "Misk geyiği" ise, Tibet, Moğolistan ve Tonkin dağları dolaylarında yaşayan boynuzsuz keçi benzeri küçük bir memeli hayvanın erkeğinden elde edilen bir maddeyi ifade eder.

Yavru geyiğe "buzağı" denmesinin nedeni, geyiklerin de sığırgiller (bovidae) familyasına ait olması ve bu nedenle sığır yavrusu olarak kabul edilmesidir.

Japonya'da çok sayıda geyik olmasının nedeni, bu geyiklerin kutsal kabul edilmesidir. Nara kentinde bulunan Nara Park'ta, 700'lü yıllardan kalma kalıntıların da yer aldığı tarihi bölgede yaşayan 1.300 kadar geyik bulunmaktadır.

Dünyanın en küçük geyiği olan Pudu'nun boyu 40 cm'dir.