Türk mitolojisinde geyik, önemli ve çok yönlü bir sembol olarak kabul edilir: 1. Kutsallık ve Doğa: Geyik, genellikle ruhani bir varlık, doğanın temsilcisi veya şamanın rehberi olarak görülür. 2. Yaratıcılık ve Bereket: Antik çağlarda geyik, yaratıcı tanrıça ve soyun ata-anası olarak kabul edilmiştir. 3. Rehberlik ve Koruma: Efsanelerde geyik, insanlara yol gösteren ve onları bilinmeyen diyarlara götüren bir rehber olarak işlenir. 4. Simgesel Anlamlar: Geyik boynuzları, yenilenme, diriliş, sonsuzluk ve ölümsüzlüğü simgeler.