Etnomüzikoloji

Karajorga dansı, Türklerin en eski danslarından biri olarak kabul edilmektedir.

Roman müziği, Bulgarca çünkü Bulgaristan'da önemli bir Roman nüfusu bulunmaktadır ve bu etnik grubun müziği ülkede oldukça popülerdir. Ayrıca, Roman müziği, yerel müziklerden etkilenmiş ve bunları kendi stiline uyarlamıştır, bu nedenle Bulgar müziği ile de benzerlik göstermektedir.

Govend, Doğu ve Güney Anadolu bölgelerine ait bir ağır karakterli sözlü oyun havasının genel adıdır.

Diyarbakır yöresi halk oyunları çeşitli kategorilere ayrılır ve başlıca türleri şunlardır: 1. Halaylar: Neni, Delibe (Üç Ayak), Giranî (Esmer Oyunu), Durik, Goncut, Çepik, Çaçan, Keçik gibi. 2. Sözlü Oyunlar: Maniler, yani oyun sırasında veya öncesinde söylenen kısa, kafiyeli halk şiirleri. 3. Seyirlik Oyunlar: Geçmişte gerçekleşen olaylar, doğadan etkileşim, dini inançlar ve hikâyelerden derlenip sahnelenen oyunlar. Ayrıca, Koçeri adlı oyun da Delibe'nin yavaş bir varyantı olarak kabul edilir.

Litvanyalılar, kanklės adlı çalgıyı çalarlar.

Osmanlı döneminde çeşitli türkü türleri bulunmaktaydı: 1. Aşık Türküleri: Aşık geleneği çerçevesinde ortaya çıkan ve genellikle bir aşık tarafından saz eşliğinde söylenen türkülerdi. 2. Deyiş Türküleri: Daha çok öğretici ve nasihat verici nitelikte olan, toplumsal meselelere değinen türkülerdi. 3. Koçaklama Türküleri: Kahramanlık hikayelerini anlatan, kahramanlık, yiğitlik ve cesaret gibi temaları işleyen türkülerdi. 4. Oyun Havası Türküleri: Düğün, eğlence ve kutlamalarda icra edilen, ritmik ve coşkulu melodilere sahip türkülerdi. 5. Destan Türküleri: Milletin tarihinde önemli yer tutan, nesilden nesile aktarılan destan niteliğinde türkülerdi. Ayrıca, Osmanlı döneminde tasavvuf müziğiyle etkileşime girerek dervişlerin ve halkın dini ve manevi duygularını ifade eden türküler de ortaya çıkmıştır.

Halay kelimesinin kökeni, Kürtçe (Kurmanci) "hilayi" veya "halayi" sözcüğüne dayanır.

Teke zortlatmasının hikayesi, Yörüklerin yaşadığı dağlık bölgelerde ortaya çıkmıştır. Oyunun adı, Teke yöresi olarak bilinen ve bu yörede çok yaygın olarak beslenen keçinin erkeğine verilen "teke" adından gelmektedir. Bir diğer görüşe göre ise "zortlama" kelimesi, "çalım satma, kabadayılık yapma, ansızın sıçrama ve zıplama" anlamlarına geldiği için, Teke zortlatması, Teke yöresi delikanlılarının yiğitçe ve gösterişli bir şekilde sıçrama figürleriyle süsleyerek oynadıkları bir oyun olarak yorumlanmaktadır.

Türkmenlerin geleneksel çalgıları arasında şunlar bulunmaktadır: 1. Tar: Tezeneli bir çalgı olup, göğüste tutularak çalınır ve Azerbaycan, Özbekistan, İran, Gürcistan ve Türkistan'da yaygındır. 2. Kemençe: Yaylı bir halk sazıdır ve özellikle Karadeniz bölgesinde kullanılır. 3. Ney: Nefesli bir çalgı olup, Osmanlı döneminden beri varlığını sürdürmektedir ve İslam müziğinde önemli bir yere sahiptir. 4. Kanun: Telli bir çalgıdır ve Türk sanat müziğinde sıkça kullanılır. 5. Davul: Türk vurmalı çalgılarının sembolü olarak kabul edilir ve çeşitli boylarda kullanılır.

"Küstüm Sudan Kızlar" halk oyunu, İç Anadolu Bölgesi'ne aittir.

Japonlar çeşitli müzik aletlerini kullanırlar, bunlar arasında en yaygın olanlar şunlardır: 1. Koto: 13 telli, kanun benzeri bir çalgıdır. 2. Şamisen: Üç telli, mızrapla çalınan bir çalgıdır. 3. Shakuhachi: Bambudan yapılan, beş deliği olan bir flüttür. 4. Ryüteki: Yedi delikli, çapraz bambu flütüdür. 5. Hichiriki: Sazdan yapılan, dokuz delikli bir nefesli sazdır. 6. Taiko: Çeşitli boyutlarda ve şekillerde Japon davullarıdır. 7. Biwa: Kısa saplı, dört telli bir luttur.

Zonguldak'ta davul zurna eşliğinde zeybek, horon ve halay gibi halk oyunları oynanır.

Bulgaristan Türklerinin en çok söylediği türkülerden bazıları şunlardır: 1. "Aç Aç Kolların Gel Gel Yanıma". 2. "Al Bir Mum Yak". 3. "Anne Beni Evlendir". 4. "Ateşim Yanmadan Tütünüm Tüter". 5. "Çaya İner Gezerim (Saniyem)". Bu türküler, Bulgaristan Türklerinin kültürel mirasının önemli bir parçasıdır ve geniş bir repertuvara sahiptir.