DenizCanlıları

Deniz yılanları, bazı türleri son derece zehirli olduğu için tehlikeli kabul edilir. Deniz yılanlarının tehlikeleri şunlardır: - Zehirleri: Deniz yılanlarının zehiri, nörotoksinler ve hemotoksinler gibi farklı türlerde olabilir ve bu zehirler, avlarını etkisiz hale getirmek için kullanılır. - Saldırganlık: Genellikle saldırgan değillerdir ve insanlardan kaçmayı tercih ederler, ancak kendilerini tehdit altında hissettiklerinde saldırabilirler. - Isırıkların etkileri: Deniz yılanı ısırıkları, başlangıçta fark edilmeyebilir ancak ciddi sağlık sorunlarına yol açabilir ve tıbbi müdahale gerektirebilir. Bu nedenle, deniz yılanlarıyla karşılaşıldığında onlardan uzak durmak ve rahatsız etmemek en güvenli yaklaşımdır.

Dünyanın en uzun hayvanı, şeritli deniz solucanı (Lineus longissimus) olarak kabul edilir ve 55 metre uzunluğa ulaşabilir.

Karides yumurtası, döllendikten sonra 28 günde çıkar.

Megalodon türü soyu tükenmiş bir canlıdır ve günümüzde yaşayan bir devamı yoktur.

Manta vatozu (Manta birostris) ortalama 25 yıl yaşadığı tahmin edilmektedir.

Yengeçlerin en belirgin fiziksel özellikleri şunlardır: 1. Sert Dış İskelet: Yengeçlerin vücutları, onları dış etkenlere ve doğal düşmanlarına karşı koruyan sert bir dış iskelet ile kaplıdır. 2. Kıskaçlar: Yengeçlerin iki büyük kıskacı vardır, bu kıskaçlar savunma, beslenme ve çiftleşme gibi amaçlarla kullanılır. 3. Yan Yürüme: Yengeçler, bacak yapılarının esnekliği sayesinde yanlara doğru yürürler. 4. Kısa Kuyruk: Yengeçlerin kuyrukları kısa ve kompakttır, bu da hızlı ve etkili hareket etmelerini sağlar.

Kaplan köpek balığı, köpek balıkları arasında en tehlikeli olarak kabul edilir.

Kral deniztarağı (geoduck) ortalama 100 yıl yaşayabilir.

Hem deniz anası hem de yengeç kendi alanlarında tehlikelidir. Deniz anası, tentaküllerinde bulunan zehirli urtikating hücreleri nedeniyle insanlar için ciddi toksik etkilere neden olabilir. Yengeçler ise güçlü çeneleri ve kıskaçlarıyla insanlara zarar verebilirler.

Kutu denizanası nedeniyle her yıl yaklaşık 300 insan hayatını kaybetmektedir.

Mercanlar, koruma ve belirli bir yapı içinde kolonileşmek için koloniler halinde yaşar. Bu küçük deniz canlıları, tomurcuklanma adı verilen bir süreçle çoğalır ve orijinal polip, kelimenin tam anlamıyla kendisinin kopyalarını üretir.

Megalodon, yaklaşık 23 ila 3,6 milyon yıl önce yaşamış, soyu tükenmiş bir dev dik burunlu köpek balığı türüdür. Özellikleri: - Boyut: Yetişkin megalodonlar 10,2 metreye kadar ulaşabilir, en büyükleri 17,9 metre uzunluğundaydı. - Ağırlık: Yetişkin dişiler 65 tona kadar çıkabilirken, erkekler 30 ton civarındaydı. - Dişler: Üçgen, serrated ve simetrik dişlere sahipti, modern beyaz köpek balıklarının dişlerine benziyordu. - Beslenme: Balinalar, foklar, deniz kaplumbağaları ve diğer köpek balıkları ile besleniyordu. Neslinin tükenmesi: Pliyosen döneminin sonunda, okyanusların soğuması ve besin zincirinin tabanındaki organizmaların sayısının azalması nedeniyle yok olduğu düşünülmektedir.

Sülüneze "çakı midyesi" denmesinin nedeni, kabuklarının çakı sapını andırmasıdır.

Deniz anasının diğer adı "medüz" olarak da bilinir.

Kalamar, küçük balıklar, krustasealar ve diğer deniz canlılarını en çok sever ve bunlarla beslenir.

Deniz melekleri, kabuklu ve kanatlı bir tür deniz salyangozu olan Limacina antarktika ile beslenirler.

Kuzey Pasifik Dev Ahtapotu (Enteroctopus dofleini), bilinen en çok kollu ahtapot türüdür.

Dünyanın en büyük ahtapotu olarak bilinen Kuzey Pasifik Dev Ahtapotu (Enteroctopus dofleini), 5 metreye kadar uzunluğa ulaşabilir.

Krill canlıları, öncelikle fitoplankton olmak üzere, zooplankton ve alg ile beslenir. Ayrıca, bazı krill türleri detritus (deniz tabanında bulunan organik kalıntılar) da tüketebilir.

Üzgün balığı (Callionymus lyra), genellikle Atlantik Okyanusu ve Akdeniz'de yaşar.