İmece usulü, işlerin birçok kişinin birlikte dayanışarak sonuçlandırılması, verimliliği artıran bir yöntemdir. Bu yöntemin verimliliği şu şekillerde ortaya çıkar: İşlerin hızlı tamamlanması: Birden fazla kişinin aynı anda çalışması, işlerin daha çabuk bitirilmesini sağlar. Kaynakların etkin kullanımı: Herkesin bilgi ve becerilerini paylaşması, daha az kaynakla daha fazla sonuç elde etmeyi mümkün kılar. Sosyal bağların güçlenmesi: İmece, topluluk üyeleri arasında güçlü bir bağ oluşturur ve birlikte hareket etme yeteneğini artırır. Ancak, eşgüdümün kısıtlı olması ve yöneticilerin performansı ölçme zorluğu gibi dezavantajlar da bu yöntemin verimliliğini etkileyebilir.