CümleYapısı

Şöyle ki bağlacı, bir önceki cümleyi veya paragrafı özetleyen ve ardından ayrıntılı bir açıklama getiren bir bağlaçtır. Kullanım şekli: 1. Özetleme cümlesi ile başlar. 2. Ardından ayrıntılı açıklama getirilir. Örnek: "Öğrenciler, matematik sınavında başarısız oldular. Şöyle ki, sınıfın yarısı geçer notu alamadı". Yanlış kullanım: "Dün arkadaşımı gördüm. Şöyle ki, onunla yarın buluşacağız".

Neden-sonuç bağlacı bulmak için şu yöntemler kullanılabilir: Bağlaç kullanımı: Neden-sonuç cümlelerinde genellikle "çünkü", "ki", "-dan / -den dolayı", "zira", "için", "dolayısıyla" gibi bağlaçlar kullanılır. Edat kullanımı: "İçin", "-mek için", "-mek üzere", "diye", "ile" gibi edatlar da neden-sonuç ilişkisi kurabilir. Cümle yapısı: Neden-sonuç cümlelerinde temel cümleye "Neden, Niçin, Niye?" soruları sorulur. Yer değiştirme: Neden-sonuç cümlelerinde neden ile sonuç bölümleri yer değiştirebilir. Ayrıca, bir cümlenin neden-sonuç cümlesi olup olmadığını anlamak için birleşik cümlenin ortasına (noktalama yerine) “çünkü” bağlacı getirilebilir.

İsim cümlesi (noun clause) ve sıfat cümlesi (adjective clause) arasındaki temel fark, isim cümlelerinin bir özne ve fiil içermesine karşın, sıfat cümlelerinin bir grup kelimeden oluşmasıdır. Diğer farklar şu şekildedir: İşlev. Başlangıç kelimeleri. Virgül kullanımı. Çıkarılabilirlik.

Before ve after ile cümle kurmak için şu örnekler kullanılabilir: Before. I went to the market before I came home. I have to clean the house before they get here. After. We are going to the coffee shop by the corner after the class. You should eat your food after you finish your works, you must be hungry. When ile cümle kurmak için şu örnekler kullanılabilir: I always drink coffee when I wake up in the morning. I drank the coffee when she brought it to me. "Before", "after" ve "when" bağlaçları, cümlelerdeki zaman yapısına (tense) dikkat edilerek kullanılmalıdır.

Cümlede yüklem yoksa, cümle yapısal olarak eksik kalır ve anlatım bozukluğu ortaya çıkar. Yüklem eksikliği, genellikle şu durumlarda ortaya çıkar: ifade tamamlanmamışsa; bağımsız bir yüklem kullanılmamışsa; cümlenin yapısı karmaşıksa ve özne-yüklem uyumu yoksa. Örnekler: "Bugün çok yorgun, kitapları da bitirdi" (doğru cümle). "Bugün çok yorgun, kitapları bitirdi" (yanlış cümle). "Arkadaşımı aradım ve yanına" (yanlış cümle). "Arkadaşımı aradım ve yanına gittim" (doğru cümle).

Özne ile nesne arasındaki fark şu şekilde açıklanabilir: Özne. Nesne. Ayrıca, dilbilimsel tipolojide özne-fiil-nesne (SVO) cümle yapısında, özne birinci, fiil ikinci ve nesne üçüncü sırada yer alır.

Akışı bozan cümlelerde kullanılan bağlaçlar, genellikle konuyu veya düşünceyi desteklemeyen, uyum sağlamayan bağlaçlardır. Bazı örnekler: "ama, fakat, lakin, ancak, ne var ki, ne yazık ki" gibi zıtlık bildiren bağlaçlar; "oysa, oysaki, halbuki" gibi zıtlık veya aykırılık ifade eden bağlaçlar. Ayrıca, paragrafın genel konusuyla ilgisiz bir cümle, akışı bozan cümle olarak değerlendirilebilir. Örnek: "Yabancı dilde yazılmış romanları özgün biçimleriyle okumak istiyordum. Ama yabancı dil bilmiyordum ve öğrenmek içinde gerekli olanaklardan yoksundum". Bu örnekte, "ama" bağlacı iki bağımsız cümleyi birbirine bağlamış ve düşüncenin akışını bozmuştur.

İngilizce dil bilgisi (gramer) kurallarından bazıları şunlardır: Cümle öğeleri: İngilizce'de cümle genellikle "özne + fiil + nesne" şeklinde kurulur. Zamanlar: Simple present, present continuous, simple past, future gibi çeşitli zaman kipleri ve bunların kullanımları. Koşul cümleleri: Zero, first, second ve third conditional gibi yapılarla oluşturulan cümleler. İsim ve sıfatlar: Sayılabilen ve sayılamayan isimler, düzensiz çoğullar, sıfatların karşılaştırma dereceleri. Edatlar ve bağlaçlar: Yer, zaman belirten edatlar ve kelimeleri, cümleleri birbirine bağlayan bağlaçlar. Fiil çekimleri: Düzenli ve düzensiz fiillerin geçmiş zaman, şimdiki zaman çekimleri. Artikeller: Belirli (the) ve belirsiz (a, an) artikellerin kullanımı. Soru kalıpları: "Ne?", "Ne zaman?", "Nerede" gibi sorular için kullanılan kalıplar. Daha detaylı bilgi için İngilizce dil bilgisi kılavuzlarından yararlanılabilir.

Evet, fiilimsiler yan cümlecik oluşturur. Fiilimsiler, cümlede isim, sıfat veya zarf görevi üstlenerek, kendi içlerinde bir yargı barındırırlar ve bu yargı, yan cümlecik işlevi görür. Türkçede başlıca dört tip yan cümlecik vardır: dilek-şart kipi ve ek-fiilin şartı ile oluşturulanlar; ki bağlacı ile oluşturulanlar; iç içe cümleler; fiilimsiler ile oluşturulanlar.

Cümlede yüklemin kazanımı hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, yüklemle ilgili şu bilgiler değerlendirilebilir: Yüklem, cümlede özne tarafından gerçekleştirilen eylemi, hareketi, oluşu, hareketi veya yargıyı bildiren sözcük ya da sözcük grubudur. Yüklem, cümlenin temel öğesidir ve genellikle cümle sonunda yer alır. Yüklem, fiil veya isim soylu olabilir. Yüklemin yeri vurgu amacıyla değiştirilebilir. Yüklemi sonda olan cümlelere kurallı (düz) cümle, yüklemi farklı bir konumda olan cümlelere ise devrik cümle denir. Yüklemi söylenmeyen cümlelere eksiltili (kesik) cümle denir.

Evet, şart cümlesi özne ve nesne alabilir. Örnekler: "Müdür erken bırakırsa (ben) sinemaya gideceğim" cümlesinde, yan cümlenin öznesi "müdür", ana cümlenin öznesi ise "ben"dir. "Eve geldiyse bizi arasın" cümlesinde, hem özne hem de nesne ortaktır. Ayrıca, bazı şart cümleleri özne veya nesne olarak da kullanılabilir.

Yüklem, cümlede özne tarafından gerçekleştirilen eylemi, hareketi, oluşu, durumu veya yargıyı bildiren çekimli öğedir. Yüklemin cümle içindeki konumu: Türkçede genellikle cümlenin sonundadır. Vurgu amacıyla yeri değişebilir; bu durumda devrik cümle denir. Yüklemin bulunması: Cümlede önce yüklem bulunur, çünkü diğer öğeler yüklemeye bağlıdır ve yükleme sorulan sorularla bulunur. Yüklemi bulmak için herhangi bir soru kullanılmaz. Örnekler: "Araba kalabalığı şehri yaşanmaz hâle getirdi" cümlesinde "getirdi" fiili yüklemdir. "Ben bir Türküm; dinim cinsim uludur" cümlesinde "Türküm" ismi yüklemdir.

Yüklem eksikliği ile ilgili 10 örnek cümle: 1. Ben babamı, sen ustanı unutma. 2. Ne sen beni unut, ne de ben seni. 3. Bu çocuk akıllı, diğerleri ise çok yaramazlık yapıyor. 4. Kardeşim çok sessiz, odasında oturuyor. 5. Bugün çok yorgun, kitapları da bitirdi. 6. Olaydan büyük bir üzüntü duyduğunu, suçluların cezalandırılmasını istedi. 7. Bu akşam ben çorba, o ise makarna yedi. 8. Programda sen şiir, ben şarkı söyleyeyim. 9. Ben bulaşıkları, sen de masa örtüsünü yıkarsın. 10. İftarda çorba ve tatlı yedim. Yüklem eksikliği, cümleye iki farklı yüklem gerekirken, cümlede yalnızca birinin kullanılması durumudur.

Kurallı cümlelerde özne, genellikle yüklemden önce gelir. Özneyi bulmak için yükleme "kim?" veya "ne?" soruları sorulur. Örnek: "Öğrenciler yerlerine oturdular" cümlesinde özne "öğrenciler"dir. "Bugün hava çok güzeldi" cümlesinde özne "hava"dır.

Şayet kelimesi, cümle içinde şart veya olasılık bildiren bir bağlaç olarak kullanılır. Örnek cümleler: Şayet dediklerimi harfiyen uygularsan, çok kısa bir süre içerisinde hedeflerini bir bir gerçekleştirirsin. Şayet o da seni seviyorsa, mutlaka arayacaktır. Eğer son soruyu bilseydik, yarışmayı kazanacaktık. Şayet paranız biterse, beni arayın.

İstek cümlesi kurmak için fiile "-a /-e" ekleri getirilir. Örnekler: "Çıkıp biraz dolaşalım". "Hadi birlikte kahve içelim". "Lütfen kapıyı kapatır mısın". İhtiyaç cümlesi hakkında bilgi bulunamadı. Not: İstek kipinin olumsuz hali için "-ma/-me" ekleri kullanılır.

İngilizce'de üç cümleden oluşan bir yapı, cümle türlerine göre farklı şekillerde oluşturulabilir: Basit cümleler (Simple sentences). Birleşik cümleler (Compound sentences). Karmaşık cümleler (Complex sentences). İngilizce cümle kurarken, zaman yapıları ve cümle ögelerinin (özne, fiil, nesne vb.) doğru sıralanması da önemlidir.

Kürtçe cümle yapısı, Türkçe ve Farsça'dan farklı olarak şu özelliklere sahiptir: Özne ve yüklem: Kürtçe bir cümle için en temel öğeler özne ve yüklemdir. Temel cümle yapıları: Özne + yüklem: "Tu rûdinî, sen oturuyorsun". Özne + tümleç + yüklem: "Ez li mal rûniştime, ben evde oturmuşum". Özne + nesne + yüklem: "Şivên nanê xwe dereng xwar, çoban ekmeği geç yedi". Ergatif dil yapısı: Kürtçede fiil, geçişli fiillerde hem özneye hem de nesneye göre çekimlenebilir. Vurgulama: Vurgulanmak istenen öğe, yükleme yaklaştırılır. Devrik cümleler: Daha çok şiir ve hitabette kullanılır.

10 tane koşul-sonuç cümlesi: 1. Ödevini yaparsan oyun oynayabilirsin. 2. Temiz bir dünya istiyorsan yerlere çöp atma. 3. Müzik dinleyebilirsin ama sesini fazla açmayacaksın. 4. Bizim buralara yağmur yağdıkça her yer toprak kokardı. 5. Akşama geri vermek üzere bu kitabı alabilirsin. 6. Akşam baban gelsin, alışverişe çıkarız. 7. İstediğin her şeyi alırım, yeter ki sınıfını geç. 8. Çok çikolata yersen hastalanabilirsin. 9. Sana anlattıklarımı dikkatli dinlersen sınavda başarılı olabilirsin. 10. Gece yorganı üzerine örtmezsen hasta olabilirsin.

Arasözler, cümle içinde iki virgül veya iki kısa çizgi arasına konularak ayrılır. Örnekler: "Annem, hiç unutmam, bana o serçeyi peçeteyle tutturdu". "Bir teyze -nur yüzlü, haliyle yaşlanmış biriydi- elimden tutarak burkulan bileğime baktı". Arasözlerin doğru yazımı, TDK'ye göre "ara söz" şeklinde ayrı olarak yapılmalıdır; bitişik yazım yanlış kabul edilir.