BitkiselÜretim

Amonyumlu fosfat gübrenin (MAP) atılma zamanı, bitkinin türüne ve büyüme aşamasına göre değişiklik gösterir: Sebzelerde: Fide dikimi ile çiçeklenme süreçleri arasında ve çiçek sonrası meyve tutumuna kadar olan dönemde verilir. Tahıllarda: Kardeşlenme döneminde uygulanır. Patates, pancar ve havuçta: Çapadan sonra verilir. Mısır ve ayçiçekte: Ekin boyu 15-20 cm olduktan sonra uygulanır. Pamukta: Fide sürecinde ve çapadan sonra verilir. Fasulye, nohut ve mercimekte: Çiçeklenmeden 10-15 gün önce uygulanır. Fındık ve ceviz gibi ürünlerde: Çiçeklenme öncesinde verilir. MAP gübresi, özellikle fosfor ihtiyacının yüksek olduğu çiçeklenme ve kök gelişimi dönemlerinde kullanılması tavsiye edilir. Gübreleme yapmadan önce toprak analizi yaptırılması önerilir.

Amor alg gübrenin ne işe yaradığı hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, alg gübrelerinin genel olarak bitkilere ve toprağa sağladığı bazı faydalar şunlardır: Bitki gelişimini destekler. Besin değerini artırır. Toprak kalitesini iyileştirir. Sürdürülebilir tarıma katkı sağlar.

Toros gübre üre, bitkilerin azot ihtiyacını karşılamak için hem topraktan hem de yapraktan uygulama yöntemiyle kullanılır. Kullanım şekli: 1. Ekimle beraber veya ekim öncesi: Taban gübre olarak toprağa karıştırılır. 2. Üst gübre olarak: Sulama öncesi toprağa uygulanır. 3. Kireçli ve pH değeri yüksek topraklarda: Güneş enerjisiyle hidrolize olabileceğinden, uygulama sırasında hava sıcaklığına dikkat edilmelidir. Önemli notlar: - Üre gübresi, aşırı yağışlarla toprağın derinliklerine yıkanma riski taşır, bu yüzden kumsul ve milli topraklarda sulamaya dikkat edilmelidir. - Üre gübresi, bitkilerle doğrudan temas ettirilmemeli, tohumların yanına uygulanmamalıdır.

2,4-D (2,4-diklorofenoksi asetik asit), geniş yapraklı yabani otları kontrol etmek için yaygın olarak kullanılan bir herbisittir. Kullanım alanları: Çimler, meralar ve çimenli ekinler. Ağaçların etrafında, özellikle ağaç kökleri tarafından kolayca alınabildiği için. 2,4-D, çoğu otu öldürmez. 2,4-D'nin kullanımı, çevresel tehlikeler nedeniyle bazı ülkelerde kısıtlanmış veya yasaklanmıştır.

Yavaş salınımlı gübre kullanımı şu adımlarla gerçekleştirilir: 1. Dozaj: 1 litre toprağa 2 tepeleme çay kaşığı granül yavaş salınımlı gübre eklenir. 2. Karıştırma: Gübre, toprak yüzeyindeki 2-3 cm içeriye alacak şekilde toprakla karıştırılır. 3. Uygulama Alanları: Bu yöntem, saksı bitkileri ve sarkan sepet bitkilerinde de kullanılabilir. 4. Açık Alan Yetiştiriciliği: Açık alanda 1 metrekareye 100 gr yavaş salınımlı gübre verilir. 5. Dikim Öncesi Hazırlık: Bitkiyi dikmeden önce toprak hazırlığı yaparken, litre hesabı yapılarak gübre karışımı yapılabilir. 6. Saklama: Gübre, hava almayacak şekilde saklanarak sonraki dönemlerde de kullanılabilir. Yavaş salınımlı gübreler, bitkilerin ihtiyaç duyduğu besinleri zamana yayarak verir ve genellikle yılda bir kez uygulanması yeterlidir.

Keten lifleri, keten bitkisinin saplarından ayrıştırılır. Bu süreç şu adımları içerir: 1. Hasat: Bitkiler olgunlaştığında, sapları kesilir ve lifleri çıkarılır. 2. Lif Ayıklama: Bitki saplarındaki lifler, bir dizi işlemle ayrıştırılır ve temizlenir. 3. Dokuma veya Örme: Temizlenen lifler, kumaş üretmek için dokuma veya örme işlemine tabi tutulur. Alternatif olarak, keten sapları pamuk makinelerinde işlenerek "pamuklaştırma" yöntemi uygulanabilir, ancak bu yöntem liflerin doğal keten özelliklerini kaybetmesine neden olabilir.