BitkiBilimi

Kiraz ağaçları, çiçeklenme ve meyve oluşumu dönemlerinde dondan etkilenir. Çiçek tomurcukları: -2,4°C'ye kadar dayanabilir, ancak -4°C'de donar. Açmış çiçekler: -2°C'de zarar görür. Küçük meyveler: -1,1°C'de donar. İlkbahar geç donları, özellikle çiçeklenme döneminde kiraz yetiştiriciliği için büyük risk oluşturur.

Ilex aquifolium marginata, genellikle temperat bölgelerde park ve bahçelerde yetiştirilir. Bu bitki, nemli ve yarı gölgeli ortamları tercih eder. Türkiye'de SMS Marmara Group'un kataloğunda, sarı-yeşil yapraklı top formlu çoban püskülü olarak satıldığı belirtilmiştir. Ayrıca, Hawaii ve Kanada'nın batı kıyısında istilacı bir tür olarak kabul edilir ve yerli bitki türlerini tehdit eder.

Bir bitkinin hangi tür olduğunu öğrenmek için aşağıdaki yöntemler kullanılabilir: Bitki tanıma uygulamaları: Plantiary, PlantSnap, Google Lens, PlantNet, iNaturalist ve PictureThis gibi uygulamalarla bitkinin fotoğrafı çekilerek türü belirlenebilir. Alan kılavuzları ve teşhis anahtarları: Bitkinin yaprak, çiçek, meyve ve sap gibi fiziksel özellikleri gözlemlenerek, teşhis anahtarları yardımıyla türü belirlenebilir. Botanik uzmanlarına danışmak: Bitkinin türü konusunda botanikçilere veya bitki uzmanlarına danışılabilir. Ayrıca, Kaliforniya Üniversitesi, Davis'in "Bitki Tanımlamasına Giriş" ve Coursera'daki "Bitki Tanımlama ve Sınıflandırma" gibi kurslar da bitki türlerini öğrenme konusunda faydalı olabilir.

Maki, Akdeniz ikliminin hakim olduğu bölgelerde görülen, ortalama 1-2 metre boyundaki küçük ağaç ve çalılardan oluşan bitki örtüsüdür. Maki bitki örtüsünün görüldüğü yerler: Türkiye: En çok Akdeniz, Ege ve Marmara bölgelerinde yaygındır; Karadeniz kıyılarında ise daha seyrektir. Dünya: İtalya, İspanya, Yunanistan, Kaliforniya, Şili, Güney Afrika ve Avustralya'nın bazı bölgelerinde bulunur.

Maki, Akdeniz ikliminin egemen olduğu bölgelere özgü, ortalama 1-2 metre boyundaki küçük ağaç veya çalıların oluşturduğu bitki örtüsüdür. Özellikleri: İklim: Akdeniz iklimi (sıcak ve kuru yazlar, ılıman ve yağışlı kışlar). Toprak: Kireçli, verimsiz, kayalık ve kumlu topraklar. Bitki Türleri: Yabani zeytin, funda, keçiboynuzu, sakız ağacı, laden, böğürtlen, zakkum, sandal ağacı, Akdeniz defnesi, menengiç, mersin, kermes meşesi, pırnal meşesi. Dağılımı: Türkiye'de Akdeniz, Ege, Marmara ve Karadeniz kıyılarında (Karadeniz'de yalancı maki olarak) görülür. Dünya genelinde Kaliforniya, orta Şili, Güney Afrika, güneybatı Avustralya'da da bulunur.

Akçam ağacı (Pinus nigra), başta Avrupa, Asya ve Kuzey Afrika olmak üzere farklı kıtalarda doğal olarak yetişir. Türkiye'de akçam ağacının yetiştiği bazı bölgeler: Akdeniz, Ege ve Marmara bölgeleri; Bolu, Yalova, İzmir, Antalya, Muğla ve Aydın illeri. Akçam ağacının yetiştiği diğer bölgeler: İtalya, İspanya, Yunanistan gibi Akdeniz ülkeleri; Tunus ve Cezayir gibi Kuzey Afrika ülkeleri; Suriye, Lübnan ve İsrail gibi Orta Doğu ülkeleri.

Menengiç (bıttım) ağacı genellikle 3-4 yıl içinde meyve vermeye başlar, ancak tam anlamıyla meyve vermesi 6-7 yılı bulabilir.

Kestane ağacı, 200-500 yıl arasında yaşayabilir.

Defne ağacı en kolay çelikle çoğaltma yöntemiyle çoğaltılır. Çelikle çoğaltma adımları: 1. Çelik Alımı: Sağlıklı bir defne bitkisinden, yaklaşık 10-15 cm uzunluğunda, olgun ama hala yeşil olan bir dal kesilir. 2. Hormon Uygulaması: Çeliğin alt kısmı köklendirme hormonuna batırılır. 3. Dikim: Çelik, nemli ve iyi drene olan bir toprak karışımına dikilir. 4. Bakım: Çelik dikilen saksı, aydınlık ancak doğrudan güneş almayan bir yere yerleştirilir ve toprağın sürekli nemli kalması sağlanır. 5. Aktarma: Köklenen çelik, daha büyük bir saksıya veya bahçeye aktarılarak büyümeye devam ettirilir. Ayrıca, tohumla çoğaltma da yapılabilir ancak tohumların çıkışı geç olduğu ve çimlenme gücü zayıf olduğu için çelikle çoğaltma daha avantajlıdır.

Safran soğanı ekildikten sonra en az 3-4 yıl ürün verir. Bazı durumlarda, bitkilerin sıklık durumuna göre bu süre birkaç yıl daha uzatılabilir.

Kestane ağaçları genellikle dikimden sonra 3 ila 5 yıl arasında meyve vermeye başlar. Ancak bu süre, çeşitli faktörlere bağlı olarak değişebilir: Ağaç türü. Yetiştirilme koşulları. Toprak kalitesi. Bakım düzeyi. İklim. Aşılı kestane fidanları ise dikiminden itibaren 2-3 yıl içinde ilk meyvelerini verebilir.

Ağaç ve orman arasındaki farklar şunlardır: Kapsam ve yoğunluk. Gölgelik örtüsü. Hayvan çeşitliliği. Toprak kalitesi. İklim ve yağış.

Beyaz zeytin fidanı, dikildikten sonra 3-5 yıl içinde meyve vermeye başlar. Ancak, zeytin ağacının meyve verme süresi, fidanın yetişme koşulları, türü ve bakım kalitesine bağlı olarak değişiklik gösterebilir. Aşılı fidan: 3-4 yıl içinde meyve vermeye başlar ve 7-10 yıl içinde tam verime ulaşır. Aşısız fidan: 7-10 yıl içinde meyve vermeye başlar ve 12-15 yıl içinde tam verime ulaşır. Çelikten üretilen fidan: 5-8 yıl içinde meyve vermeye başlar ve 10-15 yıl içinde tam verime ulaşır.

Bitkilerde azot eksikliğinin bazı belirtileri: Yaprak rengi: Yapraklar soluk yeşil veya sarımsı bir renk alır, yaşlı yapraklarda renk açılıp kırmızıya dönebilir. Yaprak ve bitki gelişimi: Bitki küçük kalır, sürgün sayısı az ve sürgün boyu kısa olur. Kök gelişimi: Kök gelişimi ve özellikle köklerde dallanma zayıflar. Genel görünüm: Bitki büyümesi yavaşlar, çalımsı bir görünüş alır. Meyve ve çiçek oluşumu: Tohum, çiçek ve meyve oluşumu azalır. Azot eksikliği belirtileri görüldüğünde, doğru teşhis ve tedavi için bir tarım uzmanına danışılması önerilir.

Dactylis glomerata (domuzayrığı) bitkisi, Avrupa, Kuzey Afrika ve Asya'nın ılıman bölgelerinde doğal olarak yetişir. Yaşam alanı örnekleri: çam ormanları; yamaçlar; tarlalar; çayırlar; yol kenarları; seyrek ağaçlıklı yerler; yüksek rakımlı tepeler. Türkiye'nin birçok bölgesinde de yetişebilmektedir.

İlkbaharda açan bazı çiçekler: Lale (Tulipa). Frezya (Freesia). Zambak (Lilium). Çiğdem (Crocus). Papatya (Chrysanthemum). Sardunya (Pelargonium). Anemon. Yaban mersini. Kiraz çiçeği. Süs kirazı (Prunus serrulata). İlkbahar çiçekleri genellikle ılıman havayı sever ve mevsimin hafif değişikliklerine kolayca uyum sağlar.

Dactylis glomerata (domuzayrığı) bitkisinin bazı kullanım alanları: Yem bitkisi: Yüksek verimi ve şeker içeriği sayesinde hayvan yemi olarak kullanılır, sindirimi kolaydır. Hay ve mera: Hay ve mera yapımında tercih edilir. Alerji: Poleni bazı kişilerde alerjik rinite (saman nezlesi) neden olabilir. Kedi otu: Evcil kedilerin ot çiğneme isteğini tatmin etmek için yetiştirilir, bu yüzden halk arasında "kedi otu" olarak da bilinir. Yabancı ot: Bazı bölgelerde istilacı bir ot haline gelebilir. Ayrıca, domuzayrığı bitkisi, serin mevsimlerde çayır ve mera oluşturmak için yaygın olarak kullanılan bir yem bitkisidir.

Bir muz ağacı, yılda ortalama 50 ila 150 kilo muz verebilir. Açık alanda yetişen bir muz ağacından yaklaşık 20 kilo, serada yetişen bir muz ağacından ise yaklaşık 50 kilo muz hasat edilebilir.

Akdeniz ve Karadeniz iklimlerinin bitki örtüleri şunlardır: Akdeniz İklimi: Bitki Örtüsü: Maki. Özellikleri: Yazlar sıcak ve kurak, kışlar ılık ve yağışlıdır. Karadeniz İklimi: Bitki Örtüsü: Ormanlar. Özellikleri: Her mevsim yağış alır, yazlar serin ve yağışlı, kışlar ılık ve nemlidir. Not: Türkiye'de Akdeniz iklimi genellikle güney ve batı kıyılarda, Karadeniz iklimi ise kuzey sahil şeridinde görülür.

Pistacia vera (Antep fıstığı) ve Pistacia terebinthus (Melengiç) arasındaki bazı farklar şunlardır: Dağılım: Melengiç, özellikle Gaziantep, Adıyaman, Kahramanmaraş ve Şanlıurfa illerinde bulunurken, Antep fıstığı daha çok Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nde yetişir. Görünüm: Melengiç, yüksek çalı, çok kez ağaççık veya ağaç şeklini alırken, Antep fıstığı küçük, mercimek tanesine benzer meyvelere sahiptir. Dayanıklılık: Melengiç, soğuğa karşı daha dayanıklıdır ve Verticillium solgunluğuna daha az hassastır. Kullanım: Melengiç, terebentin üretimi için kullanılırken, Antep fıstığı yenilebilir tohumları için yetiştirilir.