Antlaşmalar

2. İnönü Savaşı, TBMM'nin herhangi bir antlaşmayı imzalamasına neden olmamıştır.

Tanzimat Fermanı, 3 Kasım 1839 tarihinde ilan edilmiştir ve bu ferman, herhangi bir antlaşmadan sonra değil, Osmanlı Devleti'nin iç sorunları sonucu ortaya çıkmıştır. Islahat Fermanı ise, 18 Şubat 1856 tarihinde, Kırım Savaşı'nı sona erdiren Paris Antlaşması'ndan önce ilan edilmiştir.

Karlofça Antlaşması 26 Ocak 1699 tarihinde imzalanmıştır.

Stolbovskiy Antlaşması, İngria Savaşı sonunda imzalanmıştır.

1878 Berlin Antlaşması'nın maddeleri şunlardır: 1. Bulgaristan Prensliği üç bölgeye ayrılarak Osmanlı egemenliğine bırakılmıştır. 2. Doğubayezıt Osmanlı Devleti'ne geri verilecektir. 3. Karadağ, Sırbistan ve Romanya'nın bağımsızlığı devam edecek, ancak sınırları değiştirilecektir. 4. Bosna ve Hersek'in yönetimi geçici olarak Avusturya'ya bırakılacaktır. 5. Osmanlı Devleti'nin Rusya'ya ödeyeceği savaş tazminatı taksitlendirilerek arttırılacaktır (60 milyon ruble). 6. Teselya Bölgesi Yunanistan'a verilecektir. 7. Rum ve Ermenilerin çoğunlukta olduğu yerlerde yapılacak ıslahatlar için Avrupalı devletler bilgilendirilecektir. 8. Kıbrıs İngiltere'ye kiralanacaktır.

Bükreş ve Yaş Antlaşmaları arasındaki temel farklar şunlardır: 1. İmza Tarihi ve Taraflar: - Bükreş Antlaşması 1812 yılında Osmanlı Devleti ile Rusya arasında imzalanmıştır. - Yaş Antlaşması ise 1792 yılında Osmanlı Devleti ile Rusya arasında imzalanmıştır. 2. Kapsam ve Şartlar: - Bükreş Antlaşması ile Sırbistan'a ayrıcalıklar verilmiş ve Osmanlı tarihinde ilk kez ayrıcalıklar kazanan topluluk Sırplar olmuştur. - Yaş Antlaşması ile ise Kırım'ın bir Rus toprağı olduğu kabul edilmiş, Dinyester Irmağı iki ülke arasında sınır kabul edilmiş ve Doğuda Osmanlı-Rus sınırı savaştan önceki şekliyle kalmıştır.

Camp David Antlaşması, 1973'teki Yom Kippur Savaşı sonrasında imzalandı.

Camp David Antlaşması, Mısır Devlet Başkanı Enver Sedat ve İsrail Başbakanı Menahem Begin arasında, ABD Başkanı Jimmy Carter'ın gözetiminde Camp David'de imzalanmıştır.

Türkmençay Antlaşması, Rus İmparatorluğu ile Kaçar Hanedanı arasında imzalandı.

Neuilly ve Nöyyi antlaşmaları aynı antlaşmayı ifade eder. Bu nedenle, bu iki terim arasında bir fark yoktur. Nöyyi Antlaşması, İtilaf Devletleri ile Bulgaristan arasında 27 Kasım 1919 tarihinde imzalanan barış antlaşmasıdır.

Triyanon Antlaşması ile Macaristan toprak kaybetti.

Nasuh Paşa Antlaşması ile Osmanlı Devleti, Tebriz, Revan ve Şirvan gibi yerleri İran'a geri vermek zorunda kalmıştır.

Çarpan Savaşı, Mudanya Ateşkes Antlaşması ile sona ermiştir.

93 Harbi (1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşı) sonunda imzalanan Berlin Antlaşması ile Sırbistan, Karadağ ve Romanya bağımsız olmuştur.

Mac Mahon Antlaşması, I. Dünya Savaşı sırasında, İngiliz valisi Mac Mahon ile Mekke Emiri Şerif Hüseyin arasında imzalanan bir gizli antlaşmadır. Bu antlaşmaya göre, Araplar; Suudi Arabistan Krallığı kurulması şartıyla, savaş sırasında İngiltere'ye destek vereceklerini taahhüt etmişlerdir.

1871 ve 1870 yılları arasında Osmanlı Devleti, Berlin Kongresi ile toprak kaybetmiştir.

1699-1792 yılları arasında Osmanlı'da yapılan bazı önemli antlaşmalar şunlardır: 1. Karlofça Antlaşması (1699): Osmanlı'nın batıda büyük çapta toprak kaybettiği ilk antlaşmadır. 2. İstanbul Antlaşması (1700): Karlofça Antlaşması'nın devamı olarak, Azak Kalesi'nin Rusya'ya bırakılmasını içerir. 3. Prut Antlaşması (1711): Azak Kalesi'nin Osmanlı'ya geri verilmesini sağlar. 4. Pasarofça Antlaşması (1718): Belgrad ve Yukarı Sırbistan'ın Avusturya'nın kontrolüne bırakılmasını içerir. 5. Belgrad Antlaşması (1739): 18. yüzyılda Osmanlı'nın imzaladığı son kazançlı antlaşmadır. 6. Küçük Kaynarca Antlaşması (1774): Kırım'ın bağımsızlığını ve Rusya'nın Ortodoksların koruyucusu olmasını içerir. 7. Yaş Antlaşması (1792): Kırım'ın Rusya hâkimiyetini tanır ve Osmanlı'nın gerileme dönemi sona ererek dağılma dönemi başlar.

18. yüzyılda Osmanlı-Rus ilişkileri, 1700 İstanbul Antlaşması ile başlamıştır.

Karlowıtz Antlaşması, 1683-1699 yılları arasındaki Büyük Türk Savaşı sonunda imzalanmıştır.

Göktürk-Bizans Antlaşması, 6. yüzyılda Göktürk Kağanı İstemi Yabgu tarafından Bizans'a gönderilen elçilik heyeti sonucunda imzalanmıştır. Bu antlaşmanın temel amaçları: 1. İpek Yolu Ticaretinin Güvence Altına Alınması: Antlaşma, hem Göktürkler hem de Bizans için ekonomik öneme sahip olan İpek Yolu ticaretini korumayı hedeflemiştir. 2. Ortak Düşmanlara Karşı Güç Birliği: Sasanilere karşı ortak bir strateji geliştirmek ve birlikte hareket etmek için bir ittifak kurulmuştur. Antlaşma, Bizans İmparatoru II. Justinianus tarafından kabul edilmiş ve iki devlet arasında uzun süreli bir diplomatik ilişkinin temelini oluşturmuştur.