İtalyanca'da "o" ve "ò" arasındaki fark, ses tonudur: "O", kapalı bir "o" sesini ifade eder. "ò", açık bir "o" sesini ifade eder. Örneğin, "però" (ama) kelimesi açık "o" sesiyle, "ho" (ben, var) kelimesi de açık "o" sesiyle telaffuz edilir, ancak "o" (veya) kelimesi kapalı "o" sesiyle okunur. Ayrıca, "ò" harfi, sadece kelimenin son harfinde yazıldığında kullanılır (monosyllables ve bazı istisnalar hariç).