AhmedArif

"Yalnız Değiliz" şiiri, Ahmed Arif'in Marksist dönemine ait bir metin olup, birkaç ana temayı işlemektedir: 1. İçerikteki Kompozisyon Bütünlüğü: Şiir, Anadolu ve Anadolu insanına duyulan özlemle, hapiste bile düşünceleriyle emekçinin yanında olma fikrini işler. 2. Sınıf Çatışması: Üretim araçları ve ilişkilerindeki çatışmayı, altyapı ve üst yapı kavramları üzerinden anlatır. 3. Direniş ve Sevda: Zorluklara karşı direnişi ve sevdayla ayakta kalmayı, içsel bir güce vurgu yaparak anlatır. 4. Yerel Renkler ve Yaşam: Çukurova, Karacadağ gibi coğrafyalardan bahsederek, yerel renkleri ve yaşam tarzlarını işler. Şiirin sonunda, tütün işçilerinin zorlu yaşamına ve onların yiğitliğine değinilir.

"Haberin Var mı Taş Duvar, Demir Kapı" şiiri Ahmed Arif'e aittir.

“Dayan kitap ile, dayan iş ile, tırnak ile, diş ile, umut ile, sevda ile, düş ile” dizeleri, Ahmed Arif tarafından yazılan "Anadolu" adlı şiirde yer almaktadır.

Cem Karaca'nın "Töre" şarkısını Ahmed Arif'in bir şiirinden esinlenerek yazdığı bilinmektedir.

Ahmet Kaya'nın "Hasretinden Prangalar Eskittim" şiiri, Ahmed Arif için yazılmıştır.

"Anadoluyum ben, dünkü çocuk sayılırsın" dizesi, Ahmed Arif'in "Anadolu" adlı şiirinden bir bölümdür.

"Ah zıkkım" ifadesi, Ahmed Arif'in "Hani Kurşun Sıksan Geçmez Geceden" adlı şiirinde geçmektedir.

"Karanfil kokuyor cigaram" dizesi, Ahmed Arif'in "İçerde" şiirinden bir alıntıdır.

Ahmed Arif'in "Ay Karanlık" şiiri, gerçek bir aşk hikayesini anlatır. Şiirde öne çıkan temalar: Karanlık, yalnızlık ve umutsuzluk. Aşk ve özlem. Toplumsal eleştiri. Şiirin başlığı ve tekrarlanan ana imgesi olan “Ay karanlık”, hem fiziksel hem de duygusal bir metafor olarak kullanılır. "Ay Karanlık", Türk edebiyatında bireysel ve toplumsal duyguların birleştiği güçlü bir örnek olarak öne çıkar.

"Zemheri de uzadıkça uzadı" dizesi, Ahmed Arif'in "Diyarbekir Kalesinden Notlar ve Adiloş Bebenin Ninnisi" adlı şiirinden bir alıntıdır.

Ahmed Arif'in "Ay Karanlık" şiirinin hikayesi, şairin büyük aşkı Leyla Erbil için yazılmasıdır. Ahmed Arif, Diyarbakır'a sürgüne gitmeden önce tanıştığı Leyla Erbil'e ilk görüşte aşık olmuş ve ona şiirler ile mektuplar yazmıştır. Şiirde, sevgiliye duyulan özlem, sadakat ve toplumsal eleştirilerle birlikte, bireysel ve varoluşsal çatışmalar da işlenmiştir.

“Yokluğun, cehennemin öbür adıdır” sözü, Ahmed Arif’e aittir.

Ahmed Arif'in "Gözlerinden, gözlerinden öperim" dizelerinin yer aldığı "Anadolu" şiiri, şairin Anadolu'ya olan sevgisini ve hayranlığını anlatır. Şiirde, Anadolu'nun köklü tarihi, kültürü, doğası ve insanı dile getirilir. Şiirin ilgili kısmı şu şekildedir: > "Gör, nasıl yeniden yaratılırım, Namuslu, genç ellerinle. Kızlarım, oğullarım var gelecekte, Her biri vazgeçilmez cihan parçası. Kaç bin yıllık hasretimin koncası, Gözlerinden, gözlerinden öperim, Bir umudum sende, anlıyor musun?"

“Bir gülüşüne, dört mevsim sığmış. Dışarıda şimdi zemheri kışmış. Kimin umurunda?” sözü Ahmed Arif'e aittir.

“Sevdiklerinize yüreğinizde ne varsa hissettirin” sözü, Ahmed Arif'e aittir.

Ahmed Arif'in "Ay Karanlık" şiiri, Leyla Erbil için yazılmıştır. Arif, Leyla Erbil'e olan aşkını bu şiirde en saf ve yalın biçimde ifade etmiştir.

Ahmed Arif, Leyla'ya olan aşkını "Hasretinden Prangalar Eskittim" adlı şiirinde dile getirmiştir.

Ahmed Arif'in "Haberin Var Mı Taş Duvar?" şiirini yazmasının nedeni, hapishane ortamında kalan bir insanın özgürlüğe olan özlemini ve dış dünyayla bağlantı kurma çabasını yansıtmaktır. Şiirde, hapishane duvarları ("taş duvar", "demir kapı", "kör pencere") ile dış dünyanın ("yeşil soğan", "karanfil kokan cigaram", "dağlarına bahar gelmiş memleketimin") zıtlığı üzerinden bu özlem ve umut işlenmiştir.

Ahmed Arif'in "Hasretinden Prangalar Eskittim" şiirini yazma nedeni, sevdiğine olan derin özlemidir. Şiirde, hasretin bir tür esaret olduğu ve zamanla bu esaretin insanı yıprattığı ifade edilir. Ayrıca, şiirin yazılış öyküsü Ahmed Arif'in kendi anlatımıyla şu şekildedir: "Kitabımın adını ben 'Dört Yanım Puşt Zulası' koymuştum, ama kardeşim buna engel oldu."

"İçerde" şiirinin teması, Ahmed Arif tarafından yazılan bu eserde, umut olarak belirlenmiştir.