Ahmed Arif'in "Zemheri" şiiri, hapishane yaşamını ve dışarıda devam eden hayata olan özlemi anlatır. Şiirde, kışın en şiddetli zamanı olan zemheri ve soğuk hava tasvir edilirken, hayvanların ve insanların uyuduğu, sadece konuşmacının uyanık kaldığı ifade edilir. Şiirin bir diğer teması ise aşktır; aşk, bireysel bir sevda olmaktan çıkıp insanlığa, dostluğa, özgürlüğe ve memlekete duyulan bir duygu haline gelir. "Zemheri" şiirinin tam metnine aşağıdaki kaynaklardan ulaşılabilir: cafrande.org; mahaledebiyat.com; eksisozluk.com.