Babası hayatta olmayan çocuğa yetim denmesinin sebebi, Arapça “yütm” kelimesinden türeyen “yetim” kelimesinin sözlükte “babası ölmüş çocuk” anlamına gelmesidir. Sadece annesini kaybeden çocuk için “aciyy”, hem annesini hem babasını kaybeden çocuk için ise “latîm” kelimeleri kullanılsa da, konuşma dilinde ve yazılı metinlerde “yetim” kelimesi, bu durumları ifade etmek için de kullanılır. Fıkıhta ise “yetim” kelimesi, bulûğ çağına ermemiş (reşit olmayan) çocuklar hakkında kullanılır. Bazı İslam ülkelerinde ebeveynden birinin kaybolması, çocuğu terk etmesi yahut boşanma sonucu ondan uzaklaşması gibi sebeplerle ortaya çıkan hükmî yetimlik de yetim tanımı içerisinde görülmektedir. Babaları ölmüş olan çocuklara bulûğ çağına girdikten sonra da mecazen yetim denilebilir.