Yaradılış Destanı'nda açgözlülük konusu, genellikle Şamanizm inançları çerçevesinde ele alınır . Bu destana göre, dünyada ölen iyi ruhlar, iyilik derecelerine göre gökteki ışık âlemine; kötü ruhlar ise kötülüklerinin derecesine göre yer altındaki karanlıklar âlemine giderler .
Açgözlülük ise, daha fazla mal veya servet elde etme arzusu olarak tanımlanır ve bu kavram, ahlaki değerlerle çelişen bir tutumu ifade eder .