Türk edebiyatındaki ilk şiir dönemi, İslamiyet öncesi Türk şiiridir. Bu dönemde şiir, müzik ve din iç içedir. İslamiyet öncesi Türk şiirinin genel özellikleri şunlardır: Dörtlük nazım birimi ve hece ölçüsü (7’li, 8’li, 11’li) ile yazılmışlardır. Yarım uyak ve redif kullanılmıştır. Duru ve sade bir Türkçe kullanılmıştır. Aşk, doğa, kahramanlık ve ölüm gibi konular ön plana çıkmıştır. Şamanizm, Manihaizm ve Budizm dinlerinin etkileri görülmektedir. Bilinen ilk Türk şairi “Aprınçur Tigin”dir.