Özdemir Asaf, soyut bir şiir anlayışını benimsemiştir. Şiirlerinde Garip’le İkinci Yeni’yi kaynaştıran bir yapı sergilese de, iki akımdan da ayrı, özgün bir şiire yönelmiştir. Asaf’ın şiirlerinin temelini, hayattan düşünce ve felsefeye, felsefeden de eşyaya ve hayata geçiş yapan bir anlayış oluşturur.