Osmanlı'da çocuk sevgisi, toplumun ve devletin ortak sorumluluğu olarak kabul edilirdi. Bazı çocuk sevgisi uygulamaları: - Doğum haberleri: Çocuğun doğumu, sadece ailenin değil, cemiyetin de mutluluğu olarak görülürdü. - İsim koyma: Çocuğun kulağına ezan okunarak isim verilirdi ve bu törene aile büyükleri katılırdı. - Yoksul çocuklar: Kimsesiz çocuklar için "ırzahane" adı verilen süt emzirme evleri açılırdı. - Eğitim: Çocukların eğitimi için sıbyan mektepleri ve vakıf mektepleri açılırdı. - Oyun ve eğlence: Çocuklar, topaç, çelik çomak, hacivat-karagöz gibi oyunlarla eğlenirdi.