• Buradasın

    İstimâlet ve hoşgörü politikası aynı mı?

    Yazeka

    Arama sonuçlarına göre oluşturuldu

    İstimâlet politikası ve hoşgörü politikası aynı şeyler değildir, ancak birbirleriyle ilişkilidirler.
    İstimâlet politikası, Osmanlı Devleti'nin fethettiği bölgelerde halkın gönlünü kazanmak için uyguladığı hoşgörü politikasıdır 12. Bu politika, din ve ibadet özgürlüğü tanıma, vergi indirimleri ve adil yönetim gibi unsurları içerir 2.
    Hoşgörü politikası ise genel anlamda, farklı din ve mezheplere mensup insanlara karşı ayrım yapmadan, onların inançlarına saygı gösterme anlayışını ifade eder 1.
    5 kaynaktan alınan bilgiyle göre:

    Konuyla ilgili materyaller

    Hoşgörü politikası hangi padişah döneminde uygulanmıştır?

    Hoşgörü politikası (istimalet), Osmanlı Devleti'nde Orhan Bey döneminde uygulanmaya başlanmıştır.

    İskan ve istimalet politikası nedir?

    İskân politikası, Osmanlı Devleti'nin fethettiği gayrimüslim bölgelerde kalıcılığı sağlamak amacıyla uyguladığı bir sistemdir. İskân politikasının amaçları: Fetih bölgesinin Türkleşmesini sağlamak. Fetih bölgesinde İslamiyeti yaymak. Yörük ve Türkmenlerin kalıcı yerleşimini sağlamak. İsyan ihtimallerini azaltmak. Kavgalı aile ve aşiretlerin arasını düzeltmek. İstimalet politikası ise Osmanlı'nın fethedilen bölgelerdeki gayrimüslim halkın yerlerini terk etmesinin önüne geçmek için uyguladığı hoşgörü politikasıdır.

    Hoşgörü nedir ve örnekleri?

    Hoşgörü, başkalarının eylem ve yargılarında serbest bırakılmasını, kendi görüşlerimize veya çoğunluğun görüş biçimine aykırı düşen görüşlere sabırla ve yan tutmadan katlanılmasını ifade eder. Hoşgörü örnekleri: Mevlana: Tasavvufta hoşgörü örneği olarak gösterilir. Hz. Muhammed: Kur'an'da "yüce bir ahlâk üzere" olduğu övgüyle bahsedilen Hz. Muhammed, hoşgörülü davranışlarıyla örnek olmuştur. Yunus Emre: "Yaratılanı hoş gördük, Yaratan'dan ötürü" sözü, hoşgörünün bir örneğidir. Hoşgörü, aynı zamanda kusurlara göz yummak ve aldırmamak anlamına da gelir.

    İstimalet nedir?

    İstimalet, Osmanlı Devleti'nin uyguladığı meylettirici ve uzlaştırıcı fetih siyaseti anlamına gelen bir terimdir. Bu siyasetin temel unsurları şunlardır: - Halka iyi davranma: Fethedilen yerlerin halkına hoşgörü gösterme, onları himaye etme ve can ile mal güvenliklerini sağlama. - Dini serbestiyet: Dinî konularda özgürlük tanıma. - Vergi muafiyeti: Vergi hususunda kolaylık gösterme. İstimalet politikası, Osmanlı fetihlerini kolaylaştıran ve uzun yıllar boyunca Balkanlar'da ve Orta Avrupa'da tutunmayı sağlayan önemli bir ilke olarak kabul edilir.

    İstimâlet ve iskân politikası arasındaki fark nedir?

    İstimalet ve iskân politikaları arasındaki temel farklar şunlardır: Amaç: İskân politikası, fethedilen bölgelere Türk ve Müslüman nüfusun yerleştirilmesi yoluyla bölgelerin Türkleştirilmesi ve İslamlaştırılmasını hedefler. İstimalet politikası, fethedilen bölgelerdeki halkın inançlarına saygı göstererek, onları rahat ettirip devlete bağlılıklarını artırmayı amaçlar. Uygulama: İskân politikası, genellikle fethedilen bölgelere Türkmen azınlıkların yerleştirilmesi, bu halkın ihtiyaçlarının karşılanması, toprak verilmesi ve geri dönmelerinin engellenmesi gibi adımları içerir. İstimalet politikası, hoşgörü, inanç özgürlüğü tanıma, güvenlik sağlama ve düşük vergi alma gibi yöntemlerle uygulanır.

    İskan ve istimalet politikası nedir?

    İskân politikası, Osmanlı Devleti'nin fethettiği gayrimüslim bölgelerde kalıcılığı sağlamak amacıyla uyguladığı bir sistemdir. İskân politikasının amaçları: Fetih bölgesinin Türkleşmesini sağlamak. Fetih bölgesinde İslamiyeti yaymak. Yörük ve Türkmenlerin kalıcı yerleşimini sağlamak. İsyan ihtimallerini azaltmak. Kavgalı aile ve aşiretlerin arasını düzeltmek. İstimalet politikası ise Osmanlı'nın fethedilen bölgelerdeki gayrimüslim halkın yerlerini terk etmesinin önüne geçmek için uyguladığı hoşgörü politikasıdır.

    Osmanlı adalet ve hoşgörü politikası örnekleri nelerdir?

    Osmanlı Devleti'nin adalet ve hoşgörü politikasına dair bazı örnekler: Gazi Osman Paşa ve Hıristiyan halk: Plevne'de, Hıristiyan halkın temsilcilerini çağırıp cizyeleri iade ederek onları koruma altına alması. Farklı dinlere mensup topluluklara yaklaşım: Rum kiliselerine tanınan ayrıcalıkların devam ettirilmesi ve Kudüs’te Rus rahipleri için bir hastane inşasına izin verilmesi. II. Abdülhamid'in politikası: II. Abdülhamid'in, Filistin’e Yahudi göçünü engelleme ve bölgedeki egemenliği koruma çabaları. Adil yargı sistemi: Osmanlı mahkemelerinde zengin-fakir, Müslüman-Gayrimüslim ayrımı yapılmaksızın herkese eşit davranılması. Tımar sistemi: Mal ve hizmetlerin akışını ve güvenliğini sipahiler aracılığıyla sağlaması. Ayrıca, 3. Selim'in, İstanbul'da yaşayan Ermeni ve Rumların evlilikleri sırasında kanunsuz vergi alınmamasını istemesi ve 5. Mehmed Reşat'ın, Polonezköyü'nde kilise ve çan kulesi inşa edilmesine izin vermesi de hoşgörü politikasına örnek olarak gösterilebilir.