Osmanlı'da hoşgörü ve birlikte yaşama sanatı kolektif, farklı din, dil ve milletlere mensup toplulukların bir arada huzur içinde yaşamasını sağlayan anlayış ve politikaları ifade eder. Bu anlayışın temel özellikleri şunlardır: - Dini ve kültürel çeşitliliğe saygı: Osmanlı Devleti, farklı inançların ve kültürlerin bir arada yaşamasını sağlayan bir sistem geliştirmiştir. - Adalet ve eşitlik: Osmanlı, farklı etnik ve dini grupların kendi özerkliklerini korumalarına ve kendi iç işlerinde bağımsız olmalarına izin vermiştir. - Toplumsal diyalog: Dini liderler ve topluluklar arasında sağlanan diyalog, toplumsal barışın tesis edilmesinde önemli bir rol oynamıştır. - Günlük yaşamda hoşgörü: Türkler, dini bayramlarda Hristiyan komşularına çiçekler verirlerdi; Hristiyanlar da kendi bayramlarında Türklere yiyecekler sunarlardı. Bu politikalar, Osmanlı İmparatorluğu'nun uzun süreli varlığının ve istikrarının temel taşlarından biri olmuştur.