Elhan-ı Şita şiirinde aşağıdaki söz sanatları bulunmaktadır: 1. Teşbih (Benzetme): Şiirde kar, çeşitli nesnelere benzetilmiştir; eşini kaybeden bir kuş, kelebek, beyaz bir örtü, tüyler vb.. 2. Teşhis (Kişileştirme): Doğa unsurları (kar, güvercinler) insan özellikleri ile betimlenmiştir. 3. Nida (Sesleniş): Şiirde "ey kuşlar", "ey kış göğü" gibi seslenişler kullanılmıştır. 4. Tekrir ve Tenasüp: Şiirde tekrarlar ve anlam bakımından birbirini tamamlayan sözcükler kullanılmıştır. 5. Aliterasyon: Özellikle kışın hâkim olduğu kısımlarda sert ünsüzleri ihtiva eden kelimelerle aliterasyon yapılmıştır.