Cahit Sıtkı Tarancı'ya "ölüm şairi" denmesinin sebebi, şiirlerinde ölüm temasını yoğun bir şekilde işlemesidir. Tarancı, şiirlerinde ayrıca yitik aşklar, mutlu sevdalar, yalnızlık, bohem hayatın buruklukları ve çocukluk özlemi gibi temalara da yer vermiştir. Cahit Sıtkı Tarancı, 1954 yılında geçirdiği felç nedeniyle konuşma yetisini kaybetmiş ve 1956 yılında Viyana'da hayatını kaybetmiştir.