Abdülhak Hamid Tarhan, modern edebiyatın doğuşunda etkin bir isim olarak, Türk şiirine batıdan yeni konular, serbest düşünce ve yeni bir şekil getirmiştir. Şiir anlayışında öne çıkan bazı özellikler: Bireysel temalar: Şinasi ve Namık Kemal'den sonra, devrin siyasi ve sosyal meselelerini bir tarafa bırakarak, daha ziyade ferdi problemleri söz konusu etmiştir. Sudûr nazariyesi: Tanrı’dan taşan unsurun Akıl veya Nûr değil, Zaman olduğunu iddia ederek, bu nazariyeye yeni bir boyut kazandırmıştır. Mistik unsurlar: "Makber" gibi eserlerinde ölüm temasına isyan, tereddüt, şüphe ve mistik unsurlarla yaklaşmıştır. Yenilikçilik: Eski şiirin kurallarını yıkmaktan söz etmiş, şiirde "tasallüf-perverlik"ten (aşırı mübalağa) kurtulup "tasavvur" (conception) tarzına yenilik getirmiştir.