Osmanlı döneminde en çok kullanılan şiir türleri gazel, kaside ve mesnevîdir. Gazel, aşk temalı ve lirik bir yapıya sahip, her beyti kendi başına anlam ifade eden bir şiir formudur. Kaside, bir kişiye veya bir olaya övgü amacıyla yazılan şiirlerdir. Mesnevî, genellikle uzun konuların ve hikâyelerin nazmedilmesinde kullanılan, beyit sayısında sınır bulunmayan bir nazım şeklidir. Ayrıca, Osmanlı döneminde rubai de yaygın olarak kullanılan bir türdür; bu şiirler dörtlük biçiminde yazılır ve genellikle felsefi veya aşk temalarını işler.