19. yüzyılda Türk müziğine gelen yeniliklerden bazıları şunlardır: Romantik dönem: 17 ve 18. yüzyılda klasik dönemini yaşayan Türk müziği, 19. yüzyılda romantik döneme girmiştir. Batı etkisi: Batı müziği tanınmaya başlanmış, kanto, opera gibi müzik türleri Osmanlı müzik çevrelerince de tanınmış ve icra edilmiştir. Yeni çalgılar: Batı tarzı müzikte kullanılan piyano, keman, trombon, trompet, korno gibi çalgılar Osmanlı saraylarında ilgi görmüştür. Nota kullanımı: Giuseppe Donizetti ile birlikte Türk müziği Avrupa müziğine özgü nota yazısı ile tanışmıştır. Orkestra: Muzıka-i Hümayun'un kurulmasıyla senfonik özellik taşıyan ilk Türk orkestrası kurulmuştur. Şarkı formu: Kâr, beste, ağır ve yürük semâi gibi formlar arka planda kalırken, şarkı ve fantezi formları öne çıkmıştır. Çok seslilik: Avrupa kökenli çok seslilik anlayışı Türk müziğine girmiştir. Marşlar: Mahmudiye Marşı, Mecidiye Marşı, Hamidiye Marşı gibi çok sesli (polifonik) müzik anlayışı doğrultusunda marşlar yazılmıştır.