Osmanlı'da vakıf toprakları, vakfeden kişiye veya kuruma aitti. Vakıflar, genellikle padişahlar, hanedan üyeleri, vezirler, beylerbeyiler, zeamet ve has sahipleri gibi zengin kişiler tarafından kurulurdu. Vakıflar, mülkiyeti devlete ait olan ve "mîrî arazi" adı verilen toprakların da vakıf hâline getirilmesiyle oluşabilirdi. Vakıflar, hayır işleri için kurulur ve genellikle cami, medrese, kütüphane, köprü gibi hayır kurumlarında kullanılırdı.