• Buradasın

    Nesebi sahih ne demek hukuk?

    Yazeka

    Arama sonuçlarına göre oluşturuldu

    Nesebi sahih, hukukta "evlilik içinde doğan çocuk" anlamına gelir 24.
    Bir çocuğun nesebi sahih olabilmesi için, anne ve babasının evli olması gerekir 3. Evlenmeden önce doğan çocukların, sahih nesep bağı kurabilmeleri için, anne ve babalarının resmi olarak evlenmeleri şarttır 3.
    Nesebi sahih olan çocuk, evlilik sonucu 180 gün içinde veya evliliğin son bulmasından itibaren üç yüz gün içinde doğmuşsa, koca baba, anne de anne olarak kabul edilir 4.
    5 kaynaktan alınan bilgiyle göre:

      Yanıtı değerlendir

      5 kaynak

      1. dersimiz.com
        1
      2. law_tr.en-academic.com
        2
      3. tr.wiktionary.org
        3
      4. msxlabs.org
        4
      5. ntv.com.tr
        5

    Konuyla ilgili materyaller

    Neseb sahibi olmak ne demek hukukta?

    Hukukta "neseb sahibi olmak" ifadesi, bir kimsenin eşinden çocuk sahibi olması anlamına gelir. Nesep, hukuk, fıkıh ve dinde sıklıkla kullanılan bir kelime olup, dar anlamda çocukla anne ve babası, geniş anlamda ise kişiyle usulü (annesi-babası, nineleri-dedeleri) arasındaki soy bağını ifade eder.
    5 kaynak

    Haseb ve neseb ne demek osmanlıca?

    Haseb ve neseb Osmanlıca'da şu anlamlara gelir: Haseb: Kişinin kendine mahsus olan ve kendi hasletlerinden doğan değeri, asâlet. Neseb: Soy, sülâle, hısımlık, karabet. Ayrıca, "haseb" kelimesi "hasep" olarak da kullanılabilir ve bu durumda "nesep" anlamıyla da kullanılabilir.
    5 kaynak

    Sahih ve nafiz ne demek hukuk?

    Sahih ve nafiz hukuk terimleri, İslam hukukunda akitlerin geçerlilik durumlarını ifade eder. Sahih: Hukukun aradığı vasıf, şart ve rükünlerin bütünü kendisinde bulunan akittir. Nafiz: Bir iş veya tasarruf, mükellefi derhal maksadına ulaştırıyorsa, yani netice hemen meydana geliyorsa, bu fiil ve tasarruf nafizdir. Örneğin, bir kimse kendi malını, şer'in aradığı şartlara uygun bir şekilde satarsa, bu bey' nafiz bir bey'dir.
    5 kaynak

    Hukukta karine nedir?

    Hukukta karine, bir varsayımın aksi ispatlanıncaya kadar doğru olduğunun kabul edilmesidir. Karine, bilinen bir olgudan bilinmeyen bir olgunun çıkarımıdır. İki ana kategoriye ayrılır: 1. Kanuni Karine: Kanunda yer alan karineler, aksi ispat edilebilirse adi kanuni karine, edilemezse kesin kanuni karine olarak adlandırılır. 2. Fiili Karine: Hukuk kuralı olmaksızın, yaşam deneyimlerine dayanarak yapılan çıkarımlar. Karine, hukuki süreçlerde delil veya kanıt olarak kullanılır.
    5 kaynak