Takdir marjı, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi (AİHS) hukukunda, bir devletin yerel organlarının sözleşmede düzenlenen bir hakla ilişkili olarak daha önce gerçekleştirdiği bir eylem ya da işlem nedeniyle mahkeme tarafından yargılanması aşamasında belirli bir takdir yetkisi alanına sahip olmasını ifade eder. Bu doktrin, 20. yüzyıla kadar sınırlandırılamayacağı düşünülen egemenlik anlayışı ile devletlerin egemenliğinin milletlerarası bir denetim mekanizması aracılığıyla sınırlandırılmaya çalışılması arasında bir denge kurmayı amaçlar. Takdir marjı, bazı yazarlarca "nefes alma alanı", "hareket alanı" veya "Mahkeme’nin kendisini sınırlama alanı" olarak da ifade edilir.