• Buradasın

    Vergi Usul Kanunu'na göre mükelleflerin ödevleri nelerdir?

    Yazeka

    Arama sonuçlarına göre oluşturuldu

    Vergi Usul Kanunu'na göre mükelleflerin ödevleri şunlardır:
    • Bildirimde bulunma 45. İşe başlama, adres ve iş değişiklikleri ile işin bırakıldığını vergi dairesine bildirmek 45.
    • Defter tutma 45. Faaliyetlerine uygun defterleri tutmak ve tasdik ettirmek 45.
    • Belge düzenine uyma 5. Üçüncü kişilerle olan işlemleri belgelendirmek 5.
    • Vesika saklama ve ibraz etme 45. Defter ve belgeleri yetkili mercilerce talep edildiğinde ibraz etmek 45.
    • Vergi karnesi alma 4.
    • Ekim ve sayım beyanında bulunma 4.
    • Diğer ödevleri yerine getirme 4.
    • Beyannameyi imzalatma veya tasdik ettirme 4.
    Bu ödevler, Vergi Usul Kanunu'nun 153 ila 170. maddelerinde düzenlenmiştir 4.
    5 kaynaktan alınan bilgiyle göre:

    Konuyla ilgili materyaller

    Vergi Usul Kanunu 11 maddesi nedir?

    Vergi Usul Kanunu'nun 11. maddesi, "Vergi kesenlerin sorumluluğu"nu düzenler. Bu maddeye göre: Yaptıkları veya yapacakları ödemelerden vergi kesmeye mecbur olanlar, verginin tam olarak kesilip ödenmesinden ve bununla ilgili diğer ödevleri yerine getirmekten sorumludurlar. Bu sorumluluk, bunların ödedikleri vergilerden dolayı asıl mükelleflere rücu etme haklarını kaldırmaz. Mal alım satımı ve hizmet ifası nedeniyle vergi kesintisi yapmak ve vergi dairesine yatırmak zorunda olanların bu yükümlülükleri yerine getirmemeleri halinde, verginin ödenmesinden alım satıma taraf olanlar, hizmetten yararlananlar ve dolaylı olarak ilişkide bulunduğu tespit edilenler müteselsilen sorumludurlar. Ancak, üçüncü fıkrada belirtilen müteselsilen sorumluluk, mal üreten çiftçiler ile nihai tüketiciler için söz konusu değildir.

    Vergi Usul Kanunu 111 6 madde nedir?

    Vergi Usul Kanunu'nun 111. maddesinin 6. fıkrası, mücbir sebep hali ilan edilen yerlerdeki mükelleflerin vergi ödeme sürelerinin uzatılması ile ilgilidir. Bu fıkraya göre, Hazine ve Maliye Bakanlığı, mücbir sebep nedeniyle ödeme süresi afet tarihinden sonraya rastlayan vergilerin ödeme sürelerini, vadelerinin bitim tarihinden itibaren en fazla bir yıl süreyle uzatmaya yetkilidir.

    213 sayılı vergi usul kanunu'nda yapılan değişiklikler nelerdir?

    213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nda yapılan bazı değişiklikler şunlardır: Mükerrer 257. madde: "Mükelleflere" ibaresinden sonra "ve mükellef olmayanlara," ibaresi eklenmiştir. 263. madde: Borsa rayici ile ilgili değerlemede 30 günlük ortalama rayicin esas alınması yetkisi Maliye Bakanlığına verilmiştir. 344. madde: Vergi ziyaı cezasının belirli durumlarda %50 oranında artırılması hükmü eklenmiştir. 352. madde: Usulsüzlük cezaları cetvelinde değişiklikler yapılmıştır. 355. madde: Özel usulsüzlük cezaları artırılmıştır. 112. madde: Vergi aslı uzlaşma kapsamından çıkarılmıştır. Ayrıca, 7394 sayılı kanunla 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 359. maddesinde vergi kaçakçılığı suçlarının cezaları artırılmış ve etkin pişmanlık düzenlemeleri getirilmiştir.

    Vergi Usul Kanunu 371 madde nedir?

    Vergi Usul Kanunu'nun 371. maddesi, beyana dayanan vergilerde vergi ziyaı cezasını gerektiren fiilleri işleyen mükelleflerin, bu fiillerini ilgili makamlara kendiliğinden dilekçe ile bildirmeleri durumunda, belirli şartlar altında vergi ziyaı cezası kesilmesini önler. Bu madde kapsamında pişmanlık hükümlerinden yararlanabilmek için gereken şartlar şunlardır: Mükellefin, keyfiyeti haber verdiği tarihten önce bir muhbir tarafından ilgili makama ihbarda bulunulmamış olması. Haber verme dilekçesinin, vergi incelemesine başlandığı veya olayın takdir komisyonuna intikal ettirildiği günden evvel verilmiş ve resmi kayıtlara geçirilmiş olması. Hiç verilmemiş olan vergi beyannamelerinin, mükellefin dilekçesini verdiği tarihten itibaren 15 gün içinde tevdi edilmesi. Eksik veya yanlış yapılan vergi beyanının, mükellefin haber verme tarihinden itibaren 15 gün içinde tamamlanması veya düzeltilmesi. Ödeme süresi geçmiş vergilerin, gecikme zammı oranında bir zamla birlikte 15 gün içinde ödenmesi. Bu madde, emlak vergisi için uygulanmaz.

    Basit usulde vergi mükellefi tekrar gerçek usulde vergilendirmeye tabi olabilir mi?

    Evet, basit usulde vergi mükellefi tekrar gerçek usulde vergilendirmeye tabi olabilir. Basit usulden gerçek usule geçiş, aşağıdaki şartların sağlanması durumunda mümkündür: - Gelir Vergisi Kanunu'nun 47. ve 48. maddelerinde belirtilen genel ve özel şartları topluca taşımak; - Son iki yıl alış, satış ve/veya hâsılat tutarlarının her birinin, ilgili yıllar için belirlenen hadlerden düşük olması; - Yazılı talepte bulunmak ve bu talebin, şartları izleyen yılın Ocak ayının başından otuz birinci günü akşamına kadar bağlı bulunulan vergi dairesine iletilmesi.

    340 sıra no.lu vergi usul kanunu genel tebliği nedir?

    340 Sıra No'lu Vergi Usul Kanunu Genel Tebliği, elektronik beyanname düzenlemesini kapsar. Amaçları: Mükelleflerin vergilendirmeye ilişkin ödevlerini yerine getirmede bilgi işlem teknolojilerinden yararlanmak. Beyannamelerin kolay, hızlı, ekonomik ve güvenilir bir şekilde idareye intikalini sağlamak. Vergi beyannamelerinin doldurulmasındaki hataları en aza indirerek mükellef mağduriyetini önlemek. Vergi dairesinin beyanname kabul, tarh, tahakkuk ve tahsilat işlemlerini azaltarak iş ve işlemlerini kolaylaştırmak. Kapsamı: Beyannamelerin elektronik ortamda gönderilmesi zorunluluğunu getirmeye ve bu zorunluluğu mükellef grupları, faaliyet konuları ile beyanname çeşitleri itibariyle ayrı ayrı uygulatmaya yetki verir. İlk uygulama olması ve mükelleflerin uyum sürecini sorunsuz geçirebilmeleri amacıyla uygulamanın ihtiyari olarak başlatılmasını öngörür. Uygulama: Sadece cari döneme ait beyannameler elektronik ortamda gönderilebilir. Kanuni verilme süresi geçmiş beyannameler, düzeltme ve pişmanlık talebi içeren beyannameler kağıt ortamında verilmeye devam edilir.

    Vergi Usul Kanunu 230 nedir?

    Vergi Usul Kanunu 230, faturada bulunması gereken bilgileri düzenler. Bu maddeye göre faturada şu bilgiler yer almalıdır: düzenlenme tarihi, seri ve sıra numarası; faturayı düzenleyenin adı, ticaret unvanı, iş adresi, vergi dairesi ve hesap numarası; müşterinin adı, ticaret unvanı, adresi, vergi dairesi ve hesap numarası; malın veya işin türü, miktarı, fiyatı ve tutarı; satılan malların teslim tarihi ve irsaliye numarası. Ayrıca, nihai tüketicilere kesilecek faturalarda "nihai tüketici" ibaresinin eklenmesi veya tüketicinin T.C. Kimlik numarasının yazılması zorunlu değildir.