Ruşen kelimesi, Osmanlıca kökenli olup "parlak", "aydınlık" anlamına gelir. Ruşen-dil ifadesi ise şu anlamlara gelebilir: Gönülü aydınlık, hakikatleri bilen. Kalbi nurlanmış, kâmil ve çok temiz dindar. Gözleri fiziksel körlüğe mahkûm olan bir kimseye "kör" demek ayıp sayıldığından, "kalbiyle görüyor" anlamında "rüşendil" denilir.