Kafiye ve redif, şiirde ahengi sağlayan iki önemli unsurdur. Kafiye, dizelerin sonunda bulunan, anlamca farklı ancak ses bakımından benzerlik gösteren kelimelerle oluşturulan uyumdur. Dört ana türü vardır: 1. Tam Kafiye: İki ses benzerliği üzerine kurulur. 2. Yarım Kafiye: Tek ses benzerliği üzerine kurulur. 3. Zengin Kafiye: Üç veya daha fazla sesin benzerliğiyle oluşur. 4. Tunç Kafiye: Kafiyeli kelimenin diğer kelime içinde geçmesiyle oluşur. Redif ise, kafiyeden sonra gelen ve anlamca aynı olan kelime ya da eklerin dizelerin sonunda tekrar edilmesidir.