Osmanlı İmparatorluğu'nda "çelebi" unvanı, genellikle asil, görgülü, okumuş, bilgili kimseler için kullanılmıştır. Çelebi unvanına sahip bazı kişiler: Osmanlı şehzadeleri; padişah nedimleri; Divan-ı Hümayun katipleri; şair ve müellifler. Ayrıca, Mevlevi ve Bektaşi tarikatlarında da özel anlamlar taşır; örneğin, Mevlânâ soyundan gelenler ve Hacı Bektaş-ı Veli soyundan olan erkekler "çelebi" olarak anılır. Osmanlı'nın son dönemlerinde, soylu Hristiyanlar da bu unvanla anılmıştır.