Miskinler tekkesi, Osmanlı İmparatorluğu'nda cüzzamlıların şehir halkından uzak tutulması için kurulan rehabilitasyon merkezleridir. Bu tekkelere, genellikle tarikat pirinin türbesi yanında bulunan ve insanların müstakil bir grup halinde yaşamalarına elverişli olan tekkelere benzetilerek "tekke", "zâviye" veya "dergâh" denilmiştir. "Miskin" kelimesi, sözlükte "âciz, zavallı, yoksul; tepkisiz, hareketsiz" anlamlarına gelir. Miskinler tekkelerinin bazı özellikleri şunlardır: Amaç: Hem sağlıklı kişileri hastalıktan korumak hem de toplum içinde yaşama şansı olmayan cüzzamlıları barındırmak. Konum: Endülüs, Selçuklu ve Osmanlı döneminde şehir dışında oluşturulurdu. Yönetim: Yöneticilerine "şeyh" denirdi. Yaşam koşulları: Cüzzamlılar münzevi bir hayat sürerdi. Miskinler tekkesi, 1908 yılında kapatılmıştır.