İsim ekleri ve fiil ekleri şu şekilde incelenebilir: İsim ekleri: Çoğul eki: "-ler" veya "-lar" (örneğin, "kitaplar"). Hâl ekleri: Yalın hâl: Ek almaz (örneğin, "ev", "güzel"). Belirtme hâli: "-ı", "-i", "-u", "-ü" (örneğin, "kitabı"). Yönelme hâli: "-e", "-a" (örneğin, "eve"). Bulunma hâli: "-de", "-da" (örneğin, "evde"). Ayrılma hâli: "-den", "-dan" (örneğin, "evden"). İyelik ekleri: "-in", "-den" (örneğin, "evim", "senin evin"). Eşitlik hâli: "-ce", "-ca" (örneğin, "ailece"). Vasıta hâli: "-la", "-le" (örneğin, "sevinçle"). Fiil ekleri: Kip ekleri: Fiilin zaman ve anlam özelliklerini belirtir (örneğin, "-di" geçmiş zaman, "-ecek" gelecek zaman). Kişi ekleri: Fiilin kim tarafından yapıldığını belirtir (örneğin, "-m", "-n", "-k"). Olumsuzluk eki: Fiilin yapılmadığını veya gerçekleşmediğini ifade eder (örneğin, "-me", "-ma"). Soru eki: Cümlede soru sorulduğunu belirtir (örneğin, "-mi", "-mı"). Ek-fiil ekleri: İsimlerin ve isim soylu kelimelerin yüklem olarak kullanılmasını sağlar (örneğin, "-ebilir", "-abilir").