• Buradasın

    Eski Türklerde oguş nedir?

    Yazeka

    Arama sonuçlarına göre oluşturuldu

    Oguş, Eski Türkçede "aile" anlamına gelen bir terimdir 14. İlk Türk devletlerinde sosyal hayatın en küçük birimi olarak kabul edilirdi 13.
    5 kaynaktan alınan bilgiyle göre:

      Yanıtı değerlendir

      5 kaynak

      1. dersimiz.com
        1
      2. tr.wiktionary.org
        2
      3. sorumatik.co
        3
      4. trbilgiler.com.tr
        4
      5. dayibilir.com
        5

    Konuyla ilgili materyaller

    Eski Türklerde aileye ne denir?

    Eski Türklerde aileye "soy" denirdi. Bu terim, hem erkek tarafından hem de kadın tarafından gelen akrabaları kapsar ve her iki tarafın akrabaları hukuki açıdan eşitti.
    5 kaynak

    Oguş ne demek?

    Oguş kelimesi, eski Türkçede "aile" anlamına gelen bir kelimedir. Türk toplumunun en küçük sosyal birimini ifade eder. Ayrıca, Oguş ismi günümüzde kız ve erkek ismi olarak da kullanılmaktadır ve anlamları arasında "akraba, hısım" ve "bereket" yer alır.
    5 kaynak

    Eski Türklerde töre ne demek?

    Eski Türklerde töre, bir toplumda yazılı olmayan, gelenekleşmiş kanun ve kuralların bütünüdür. Töre kelimesinin diğer anlamları arasında ise şu tanımlar yer alır: yasa; düzen; gelenek; örf; ayin; tören. Töre, Türklerin devlet hukukunu, ahlaki değerlerini, dinî inançlarını ve sosyal hayatı düzenleyen, hukukî ve sosyal değer kazanmış davranış kalıplarını ihtiva eden mecburi kuralların bir bütünüdür. Törenin oluşumu, eski Orta Asya Türk toplumlarında üç yolla gerçekleşebilmekteydi: 1. Kağanlarca konulan kurallar; 2. Kurultaylarda alınan kararlar; 3. Toplum içinde kendiliğinden, yavaş yavaş ortaya çıkan gelenek-görenek kuralları, yani "Yosun Hukuku". Töre, başta kağan ve üst yöneticiler olmak üzere toplumun her ferdini bağlayan ve herkesin uyması zorunlu olan değerler ve kurallar bütünü olarak bir kutsallığa sahipti.
    5 kaynak

    Eski Türklerde han ne demek?

    Eski Türklerde "han" kelimesinin bazı anlamları: Bir ülkeyi, bir topluluğu veya bir boyu yöneten kişi, hükümdar. Mitolojide tanrıların sıfatı. Topluluğun dini önderi, baş-şaman. "Bağımsız yönetici". "Han" unvanının dişili "hanım"dır. Türk toplumundaki karşılığı "hakan" veya "kağan"dır.
    5 kaynak

    Eski Türklerde kullanılan semboller nelerdir?

    Eski Türklerde kullanılan bazı semboller şunlardır: Ay ve Boğa: Ayın hilal formu, boğanın boynuzlarına benzetilir. Ejderha: Türkçe "Kö-Luu" şeklinde isimlendirilen Ejderha Takımyıldızı, ikonografilerde ay ve güneş ile beraber resimlenir. Kurt: Kurt, Türk mitolojisinde gücün, sadakatin ve cesaretin sembolüdür. Hayat Ağacı: Bereket ve bolluk simgesidir. Nar: Bereket sembolüdür. Suyolu: Yeniden doğuşun ve bedensel-ruhsal yenilenmenin sembolüdür. Damga (İm): Aile, oba, oymak, boy ve devlet gibi kavramları ifade etmek için kullanılmıştır. Ayrıca, eski Türklerde beş sayısı da sembolik anlamlara sahiptir; altın, ağaç, su, yer ve ateş, beş sayısıyla ifade edilir.
    5 kaynak

    Eski Türklerde kişi adları nasıl verilirdi?

    Eski Türklerde kişi adları şu şekillerde verilirdi: Kahramanlık ve yetenek: Kişiler, yaptıkları işe veya gösterdikleri hünere göre ad alırlardı. Tören: Ad verme genellikle bir törenle yapılırdı. Doğumda söylenen ilk söz: Çocuğa, doğumdan hemen sonra söylenen ilk söz ad olarak verilebilirdi. Kutsal ve doğal unsurlar: Doğduğu gün, ay, mevsim; kutsal sayılan hayvanlar, bitkiler, dağlar, nehirler gibi unsurlara göre ad verilirdi. Ataların adları: Ataların adları da çocuklara verilebilirdi. İslamiyet'in kabulünden sonra, ad verici profili peygamber, evliya, derviş gibi figürlere evrilmiştir.
    5 kaynak

    Eski Türklerde kurultay ne demek?

    Eski Türklerde kurultay, devletin tüm önemli işlerinin görüşüldüğü danışma meclisidir. Bu mecliste askeri, siyasal, ekonomik, kültürel ve sosyal tüm devlet meseleleri konuşularak çözüm bulunmaktaydı. Kurultay üyelerine “toygun” denirdi. Kurultayın bazı görevleri: kağanı seçme; kanun yapma; yargılama yapma; hükümdara danışmanlık yapma; vergi koyulmasına karar verme; savaşa ve barışa karar verme. Kurultay, her sene en az iki-üç kez toplanırdı.
    5 kaynak