Fâni dünya, "ölümlü, kalımsız dünya" anlamına gelir. İslam felsefesinde, tasavvufta ve edebiyatta önemli bir kavramdır. İslam felsefesinde fâni dünya, ahiret hayatına göre daha geçici ve yüzeysel bir varlıktır. Tasavvufta fâni, insanın nefsini ve dünyevi arzularını terk ederek Allah’a yaklaşmaya çalıştığı bir durumu ifade eder. Edebiyat ve şiirde fâni, genellikle hayatın ve zamanın hızla geçip gittiğini, bu dünyada hiçbir şeyin kalıcı olmadığını anlatmak için kullanılır.