Dilbiliminde dilsel görecelik, her dilin kendi içinde bir düşünce sistemini barındırdığını ve farklı dilleri konuşan insanların dünyayı bu dillerin sağladığı dilbilgisi yapıları üzerinden farklı şekillerde algıladıklarını savunan bir ilkedir. Bu ilke, iki dilbilimci olan Edward Sapir ve Benjamin Whorf tarafından ortaya atılmıştır. Dilsel göreceliğin iki temel ilkesi vardır: 1. Dilsel belirleyicilik: Dil, o dili konuşan bireyin düşünme biçimlerini belirler ve onlara belirli sınırlar getirir. 2. Dilsel görecelik: Belli bir dilde kodlanmış olan anlamlar başka bir dilde bulunmayabilir, bu nedenle her dil bireyin içinde yaşadığı kültürel yapılanmanın olgularını anlamlandırmak için işler.