Türklerde ad verme geleneği, çocuğun korunması, sağlıklı, zengin ve başarılı bir insan olması için alınan tedbirlerden biridir. Türklerde ad verme geleneklerinden bazıları: Çocuğun yaptığı kahramanlık sonrası ad alması. Doğduğu gün, ay, mevsime göre ad verme. Kutsal sayılan hayvanların, bitkilerin, dağların, nehirlerin vb. adlarını verme. Eve ilk gelen kişinin adını verme. Doğum sırasında geçen bir olaydan veya doğumdan sonra görülen bir eşya ya da bitki adını verme. Ataların adlarını verme. İslamiyet'in kabulüyle birlikte, Türkçe adların yerini Arapça ve Farsça adlar almıştır. 20. yüzyılda, şehirleşmeye bağlı olarak çekirdek aile modelinin güçlenmesi ve toplumsal açıdan seküler/bireysel algının ön plana çıkmasıyla, ad koyma hakkı geleneksel anlamda ata/aile büyüklerinin inisiyatifinden çocuğun ebeveynlerinin kişisel tercihlerine devrolmuştur.