Zeamet sistemi, Osmanlı İmparatorluğu'nda yıllık geliri 20.000 ile 100.000 akçe arasında olan toprakların yönetim ve vergi toplama sistemini ifade eder. Bu sistem şu şekilde çalışır: 1. Toprak Tahsisi: Zeamet, orta dereceli devlet memurlarına, hazine ve tımar defterdarlarına, divan kâtiplerine, alay beylerine, kale dizdarlarına ve subaşılara verilirdi. 2. Vergi Toplama: Zeamet sahipleri, kendilerine tahsis edilen topraklardan vergi toplarlardı. 3. Asker Yetiştirme: Zeamet sahipleri, gelirlerinin her beş bin akçesi için bir atlı asker (cebelü) yetiştirmek zorundaydılar. 4. Görevler: Zeamet sahipleri, bulundukları bölgenin güvenliğini sağlamak, reayanın (halkın) toprağı işlemesini temin etmek ve yeni toprakları üretime açmak gibi görevlere sahipti. Zeamet sistemi, 1256/1848 yılında yürürlükten kaldırılmıştır.