Zarf teoremi, bir parametre değişikliğinin değer fonksiyonuna etkisinin, amaç fonksiyonuna çözüm noktası değerleriyle etkisiyle aynı olduğunu ifade eden bir teoremdir. Bu teorem, özellikle aşağıdaki durumlarda kullanılır: Dışbükeylik ve içbükeylik: Fonksiyonun dışbükey olduğu durumlarda maksimum, içbükey olduğu durumlarda ise minimum olduğunu belirtir. Homojenlik: Fonksiyonun belirli değişkenlerde homojen olması durumunda, değer fonksiyonunun da aynı değişkenlerde homojen olacağını gösterir. Zarf teoremi, genellikle dinamik programlama ve optimizasyon problemlerinde uygulanır.