İbn-i Sînâ'nın tabii felsefesi, varlık ve doğa üzerine yaptığı ontolojik ve metafiziksel çalışmaları içerir. Temel ilkeleri: 1. Varlık Hiyerarşisi: İbn-i Sînâ'ya göre varlık, tek bir ilahi kaynaktan gelir ve hiyerarşik bir yapıya sahiptir. 2. Zorunlu Varlık: Varlığın en yüksek noktasında, her şeyin nedeni olan ve kendi varlığını kendi içinden sürdüren zorunlu bir varlık (Tanrı) bulunur. 3. Akıl ve İnsan Doğası: İnsan, akıl yoluyla gerçeği keşfedebilir ve doğru bilgiye ulaşabilir. 4. Doğa Bilimleri: İbn-i Sînâ, doğayı maddesinden ayrılmamış biçimlerin bilimi olarak tanımlar ve bu alanda önemli katkılarda bulunur. Ayrıca, İbn-i Sînâ'nın tabii felsefesi, din ve felsefe arasındaki ilişkiyi de ele alır ve bu iki alanın birbirini tamamladığını öne sürer.