İbni Sina'nın "uçan adam" metaforu, ruhun bedenden ayrı, manevi bir cevher olduğunu anlatmak için kullanılır. Bu metafora göre, boşlukta duran, hiçbir uzvu birbirine değmeyen, hiçbir duyusu olmayan bir insanı hayal etmek gerekir. Böylece İbni Sina, nefsin duyulardan farklı olduğunu ve bedenin ölümünden sonra da varlığını sürdürebileceğini öne sürer.