İbn Sînâ'nın "uçan adam" metaforu, ruhun bedenden ayrı ve maddi olmayan bir cevher olduğunu ve kişinin kendini idrak etmesini anlatmak için kullanılır .
Bu metafora göre, kişi tüm duyularından izole bir şekilde havada asılı olduğunu hayal etsin . Bu durumda, kişi dış dünyaya dair bilgi sahibi olamaz ve kendi bedeninin varlığını bile ileri süremez . Ancak, böyle bir durumda bile kişi kendi varlığının bilincinde olur .
İbn Sînâ'ya göre, bu bilinci sağlayan şey nefstir; nefs, bedenden bağımsız olarak kendi varlığını idrak edebilen manevi bir cevherdir .