İbn-i Haldun, toplumların çöküşünü dayanışmanın yok olması, üretimin zayıflaması, tüketim çılgınlığı, vergilerin artması, liyakatin dikkate alınmaması, adaletsizliğin yaygınlaşması, göçün hızlanması, gurur ve kibir, gösteriş ve riyakarlık gibi nedenlere bağlar 123.

Ona göre, devletler de insanlar gibi doğar, büyür, yaşlanır ve ölür 4. Beş aşamalı bu süreçte, dördüncü aşama olan "doyum, tatmin ve kendini beğenme" aşamasından sonra gelen "sefahat, israf ve çöküş" aşamasında, hükümdarın kişisel arzularına göre ekonomik ve toplumsal olayları yönetmesi, devletin iyileşmesi mümkün olmayan hastalıklara yakalanmasına yol açar 14.

İbn-i Haldun, bu tespitlerini 1300'lü yıllarda, Kuzey Afrika'daki kısa ömürlü küçük devletlerin gelişme ve çöküş dönemlerine şahit olarak yapmıştır 5.