Hermeneutiğin temel ilkeleri şunlardır: 1. Metin ve Bağlam İlişkisi: Her metin, belirli bir tarihsel ve kültürel bağlam içinde oluşur ve anlamı bu bağlamdan ayrı düşünülemez. 2. Hermenötik Döngü: Bütün ve parçalar arasında sürekli bir etkileşim vardır; parçalar bütünü, bütün de parçaları aydınlatır. 3. Ön Anlama: Her yorumcu, metne belirli ön bilgi ve varsayımlarla yaklaşır ve bu ön anlama, tamamen objektif olmayı imkansız kılar. 4. Tarihsellik: Hem metin hem de yorumcu tarihsel varlıklardır ve her yorum, kendi tarihsel döneminin izlerini taşır. 5. Ufukların Kaynaşması: Metnin ufku ile yorumcunun ufku birleşmelidir, bu kaynaşma yeni anlamların ortaya çıkmasını sağlar. 6. Dil Merkezlilik: Anlama, öncelikle dilsel bir süreçtir ve dil, düşüncenin ve anlamanın evidir. 7. Çoğul Yorum İmkanı: Tek bir doğru yorum yoktur, farklı bakış açıları farklı yorumlar üretebilir.