Zamirler

Yunanca zamirler: Tekil: εγώ (ben); εσύ (sen); αυτός (o, eril kelimeler için); αυτή (o, dişil kelimeler için); αυτό (o, yansız kelimeler için). Çoğul: εμείς (biz); εσείς (siz); αυτοί (onlar, eril kelimeler için); αυτές (onlar, dişil kelimeler için); αυτά (onlar, yansız kelimeler için).

Uzun adıllar (zamirler) arasında şu örnekler verilebilir: Birleşik zamirler: hiçbiri, birtakımı, öbürü. Öbekleşmiş zamirler: öteki beriki, falan filan, şundan bundan, herhangi biri, ne kadarı. Ek hâlindeki zamirler: ilgi ve iyelik zamirleri (benimki, kalemimiz gibi). Bazı uzun adıl örnekleri: İşaret zamirleri: "bundaki, burada, onlarla, şundan, ötekiler". Soru zamirleri: "hangisi, kaçı, bazısı, bazıları, tümü, tamamı, bütünü, bir kısmı, kimi, her biri, başkası, kimisi, kimse, hiçbiri". Belgisiz zamirler: "biri, birkaçı, hepsi, pek çoğu, pek azı, herkes, bazısı, bazıları, tümü, tamamı, bütünü, bir kısmı, kimi, her biri, başkası, kimisi, kimse, hiçbiri".

Zamirler konusuyla ilgili soru çözmek için aşağıdaki kaynaklar kullanılabilir: YouTube. unirehberi.com. testlericoz.com. sinavtime.com. yksedebiyat.org.

Harezm Türkçesi zamirleri şunlardır: Kişi zamirleri: Birinci tekil kişi: men. İkinci tekil kişi: sen. Üçüncü tekil kişi: ol. Birinci çoğul kişi: biz. İkinci çoğul kişi: siz. Üçüncü çoğul kişi: olar, alar. İşaret zamirleri: Bu: munı, bunı. Soru zamirleri: Ne: nė. Belirsizlik zamirleri: Kimse: kėmse. Dönüşlülük zamirleri: Kendü: kéndü. Harezm Türkçesi zamirleri, "Harezm Türkçesi Grameri-İsim (Memluk Kıpçak ve Kuman Kıpçak Türkçesiyle Karşılaştırmalı)" adlı eserde detaylı olarak incelenmiştir.

İyelik eki ve dativ arasındaki fark şu şekilde ayırt edilebilir: İyelik eki, bir ismin kime ait olduğunu gösterir ve "-im, -in, -i" gibi eklerle kullanılır. Dativ, bir fiilin "kime" veya "neye" yönelik olduğunu gösterir. İyelik eki ile belirtme hali eki arasındaki fark için ise şu yöntem kullanılabilir: "-i" ekini alan sözcüğün başına "onun" getirilir ve cümle bu sözcükten itibaren okunur.

"I" ve "O" kullanım zamanları: I: Birinci tekil şahıs zamiri olarak kullanılır. Cümlenin öznesi olarak kullanılabilir. O: Üçüncü tekil şahıs zamiri olarak kullanılır. Bir şey veya birinin belirli bir özelliğine veya varlığına atıfta bulunmak için kullanılır. Ayrıca, "I" ve "O" elektrik ve elektronik cihazlarda açık (I) ve kapalı (O) anlamlarında da kullanılabilir.

Dativ iyelik zamirleri şunlardır: ich (ben) — mir (bana); du (sen) — dir (sana); er (o - erkek) — ihm (ona); sie (o - kadın) — ihr (ona); es (o - nötr) — ihm (ona); wir (biz) — uns (bize); ihr (siz - samimi) — euch (size); sie (onlar) — ihnen (onlara); Sie (siz - resmi) — Ihnen (size).

Adın yerine kullanılan sözcüklere adıl (zamir) denir. Bazı adıl örnekleri: Kişi adılları: ben, sen, o, biz, siz, onlar. İşaret adılları: bu, şu, o, bunlar, şunlar, onlar. Soru adılları: kim, ne, hangisi, kaçı. Belgisiz adıllar: bazıları, kimse, herkes, birkaçı, hepsi, hiçbiri, birçoğu. Dönüşlülük adılı: kendi.

İngilizce'de "his" ve "her" kelimeleri, bir şeyin kime ait olduğunu belirtmek için kullanılır. "His" kelimesi, erkekler için kullanılır. "Her" kelimesi, kadınlar için kullanılır. Ayrıca, "her" kelimesi cinsiyet belirtilmeden genel olarak da kullanılabilir. Bu kelimeler, cümlede genellikle isimlerden önce gelir.

Pronouns (zamirler) ve possessive pronouns (iyelik zamirleri) arasındaki temel fark, iyelik zamirlerinin cümlede isim kullanılmadan, sahiplik anlamı taşıması ve Türkçedeki "benimki, seninki, onunki" gibi ifadelerle karşılık bulmasıdır. Pronouns (zamirler). Örnekler: subject pronouns (kişi zamirleri): I (ben), you (sen), he (o), she (o), we (biz), they (onlar); object pronouns (nesne zamirleri): me (beni), you (seni), him (onu), her (onu), it (onu), us (bize), them (onları); reflexive pronouns (yansıma zamirleri): myself (kendim), yourself (kendin/kendiniz), ourselves (kendimiz), themselves (kendileri). Possessive pronouns (iyelik zamirleri). Örnekler: mine (benimki); yours (seninki); his (onunki); hers (onunki); its (onunki); ours (bizimki); yours (sizinki); theirs (onlarınki).

He, she, it zamirleri, İngilizce'de ilkokul seviyesinde şu durumlarda kullanılır: Cansız varlıklar veya hayvanlar için: "Bu bir kitap. It çok ilginç.". Kadın kişilerden bahsederken: "Mary bir öğretmen. She çok iyi ders anlatır.". Erkek kişilerden bahsederken: "John bir futbolcu. He çok hızlı koşar.". Ayrıca, Simple Present Tense (Geniş Zaman) kullanımında da bu zamirler önemlidir. Olumlu cümlelerde: He, she, it özneleri ile kullanılan fiiller "-s ve -es" takıları ile çekimlenir. Olumsuz cümlelerde: He, she, it özneleri "does not (doesn’t)" ile çekimlenir. Soru cümlelerinde: He, she, it özneleri ile soru cümleleri "does + tekil özne + fiil (yalın hali)" şeklinde oluşturulur.

"Those" işaret zamiri, fiziksel, duygusal veya bağlamsal olarak uzak olan nesneleri veya kişileri göstermek için kullanılır. Bazı kullanım örnekleri: "Those flowers have died" (Şu çiçekler ölmüş). "Those were the days!" (İşte o günler!). "Are those your dogs?" (Bunlar senin köpeklerin mi?). "I need those car keys" (Şu araba anahtarlarına ihtiyacım var). Ayrıca, "those" kelimesi, "that" kelimesinin çoğuludur ve grupları veya insanları karşılaştırmak veya işaret etmek için de kullanılabilir.

Almanca özneler (kişi zamirleri) şunlardır: Tekil kişi zamirleri: ich (ben); du (sen); er (o, erkek); sie (o, kadın); es (o, nötr). Çoğul kişi zamirleri: wir (biz); ihr (siz, sen + sen, en az iki kişi); sie (onlar). Resmi hitap zamiri: Sie (siz, her zaman büyük harfle yazılır).

Zamirler konu anlatımı, varlıkların (ismin) yerini geçici olarak tutabilen, isim gibi kullanılabilen, isim soylu kelimelerle bazı eklere verilen addır. Zamirlerin bazı türleri: Şahıs zamirleri: "ben, sen, o, biz, siz, onlar". İşaret zamirleri: "bu, şu, o, bunlar, şunlar, onlar". Belgisiz zamirler: "bazıları, biri, kimi, hepsi, herkes, kimse, birçoğu, birkaçı, şey". Soru zamirleri: "ne, kim, kimi, hangisi, kaçı, nereye, nerede, nereden". İyelik zamirleri: Ek halinde olup, getirildiği ismin hangi şahsa ait olduğunu bildirir. İlgi zamiri: "-ki" ekidir, belirtili isim tamlamasında tamlananın yerine kullanılır. Zamirler, isim çekim eklerini alabilirler ve cümlede isim gibi kullanılabilirler.

Beş şahıs zamiri: 1. Ben. 2. Sen. 3. O. 4. Biz. 5. Siz. Ayrıca, onlar da bir şahıs zamiridir.

Object pronouns (nesne zamirleri) şunlardır: Me: bana, beni. You: sana, seni. Him: ona, onu (erkek). Her: ona, onu (kadın). It: ona, onu (cansız/hayvan). Us: bize, bizi. You: size, sizi. Them: onlara, onları. Örnek cümleler: "Can you help me?" (Bana yardım edebilir misin?). "I love her so much" (Onu çok seviyorum). "We are talking about them" (Onlar hakkında konuşuyoruz).

Sen zamiri, ikinci tekil şahıs zamiridir ve dinleyici için kullanılır. Örnekler: Sen çok iyi bir insansın. Sana her şeyi anlatacağım.

Arapça'nın en önemli zamiri olarak değerlendirilebilecek bir zamir bulunmamaktadır. Ancak, Arapçada kullanılan bazı önemli zamirler şunlardır: Munfasıl zamirler: أَنْتَ (ente) - sen, هُوَ (huve) - o, هُمَا (huma) - ikisi. Muttasıl zamirler: كَتَبْتَ (ketebte) - sen yazdın, كِتَابُكَ (kitabuke) - senin kitabın. İlgi zamirleri: اَلَّذِي (elleẕī) - o, اَللَّذَانِ (elleẕāni) - onlar. Arapça'da zamirler, konuşan (mütekellim), dinleyen (muhatab) ve adı geçen (gaib) olmak üzere üç şahıs altında toplanır.

Belgisiz zamir içeren 20 örnek cümle: 1. Kimse işini yapmıyordu. 2. Çantamdakilerin birkaçı kırıldı. 3. Tamamı, bu zor günler içindi. 4. Herkes kendi çıkarı doğrultusunda ilerliyor. 5. Birisi pencereden dışarı bakıyor. 6. Birkaçı bizimle gelebilir. 7. Kimi tatlı dilli ve güler yüzlüdür. 8. Bu benim en sevdiğim şeylerden birkaçı. 9. Kardeşinin halinden kimse anlamıyor. 10. Bilirim herkes payına düşeni yaşar. 11. Başkası olsa bu kadar sakin kalamazdı. 12. Falanca bu şekilde oynar bu oyunu. 13. Bu işe hakim birisi ile çalışmak istiyorum. 14. Testteki sorulardan birkaçı çok kolaydı. 15. Olanları kimse anlamıyordu. 16. Biri telefonuma çağrı bırakmış. 17. Bazı veliler toplantıya katılmadı. 18. Bazıları toplantıya katılmadı. 19. Çarşıdan ne kadar öteberi aldın? 20. İnsanların pek çoğu bu konuda bilinçsizdir.

Relative Pronouns, cümlelerde isimleri tanımlamak veya açıklamak için kullanılır. Kullanım alanları: Kişi: "Who" kelimesi, kişiler için kullanılır. Sahiplik: "Whose" kelimesi, sahiplik belirtmek için kullanılır. Nesne ve hayvan: "Which" kelimesi, nesneler ve hayvanlar için kullanılır. Zaman ve durum: "When" kelimesi, zamanlardan ve durumlardan bahsetmek için kullanılır. Sebep: "Why" kelimesi, gerekçelerden bahsetmek için kullanılır. "That" kelimesi ise hem insanlar hem de nesneler için kullanılabilir, ancak resmi yazılarda "who" ve "which" tercih edilir.