RefikHalitKaray

Refik Halit Karay'ın "Eskici" adlı öyküsünde, eskici Türkçe konuşur çünkü o da Hasan gibi Türk'tür. Beş yaşında öksüz kalan Hasan, Filistin'e halasının yanına gönderilmiştir.

Refik Halit Karay'ın en büyük üç eseri olarak şunlar sayılabilir: 1. Yezidin Kızı. 2. Çete. 3. Sürgün.

Refik Halit Karay'ın "Şeftali Bahçeleri" adlı hikayesi, Anadolu'nun küçük bir kasabasında bürokrasinin içindeki gösteriş ve rehaveti konu alır. Hikayenin başkahramanı Mülkiye mezunu Âgâh Bey, bir tahrirat müdürü olarak kasabaya atanır. Hikaye, aynı zamanda bir sosyal eleştiri olarak da okunabilir.

Refik Halit Karay'ın "Gurbet Hikâyeleri" adlı eserinde çeşitli olaylar işlenmiştir: Gurbet ve yalnızlık: Yazar, sürgünde yaşadığı yalnızlığı ve gurbet duygusunu anlatır. Ayrılık ve özlem: Karakterler, sevdiklerinden uzak kaldıkları için memleketlerine özlem duyarlar. Sosyal adaletsizlik ve yoksulluk: Anadolu'nun geri kalmış bölgelerindeki insanların maddi sıkıntıları ve ağır çalışma koşulları ele alınır. İnsan ilişkileri ve toplumsal yapı: Yardımlaşma, komşuluk ilişkileri ve toplumsal baskılar işlenir. Egzotik olaylar ve kişiler: Ortadoğu'nun farklı bölgelerindeki garip ve yabancı töre ve ahlaklar anlatılır. Eserde yer alan bazı hikâyeler: "Yara", "Eskici", "Antikacı", "Testi", "Fener", "Zincir", "Gözyaşı", "Keklik", "Akrep", "Köpek", "Lavrens", "Çıban", "Kaçak", "Güneş", "Hülle", "İstanbul" ve "Dişçi".

Refik Halit Karay'ın eserleri genellikle olay hikâyeleri ve durum hikâyeleri olarak sınıflandırılmaz. Karay, daha çok toplumsal ve psikolojik konuları işleyen eserler vermiştir. Olay hikâyeleri genellikle gerilim, gizem ve sürpriz unsurlarını içerirken, durum hikâyeleri daha çok karakterlerin iç dünyalarını ve toplumsal durumları tasvir eder. Karay'ın eserlerinde, özellikle Anadolu'yu tanıtan hikâyeleri ve siyasi mizah yazıları öne çıkar. Dolayısıyla, Refik Halit Karay'ı bir olay hikâyesi yazarı olarak değil, geniş bir edebi repertuvarı olan önemli bir yazar olarak hatırlamak daha doğru olacaktır.

Refik Halit Karay'ın "Kaçak" adlı hikayesinin kahramanları hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, yazarın bazı hikayelerindeki karakterler şunlardır: Dişçi. Çerçi Halil. Küs Ömer. Hayrullah Efendi. Hırsız.

Refik Halit Karay, "Şaka" adlı hikayesinde üçüncü tekil şahıs anlatıcı ve gözlemci bakış açısı kullanmıştır.

Refik Halit Karay'ın "Köpek" adlı hikayesinin kahramanları şunlardır: Osman: Memleketinden ayrılmış ve Lübnan'da yaşayan, yalnız ve fakir bir gençtir. Köpek: Osman'ın sahiplendiği, dış görünüşü nedeniyle sürekli dışlanan ve "hoşt"lanan bir köpektir.

Refik Halit Karay'ın "Eskici" adlı hikayesi gerçek bir hikaye değildir; kurgusal bir eserdir. Hikaye, ana dili sevgisini ve vatana duyulan özlemi işlemektedir. Yazar, bu temaları işlemek için kurgusal karakterler ve olaylar yaratmıştır.

Refik Halit Karay'ın "Yatır" adlı hikayesi, 1916 yılında Ankara'da yazılmıştır. Hikaye, yazarın 1919 yılında yayımlanan "Memleket Hikayeleri" adlı eserinin bir parçasıdır.

Koca Öküz ve Şeftali Bahçeleri hikayeleri arasındaki bazı farklar şunlardır: Mekan: "Koca Öküz" hikayesi, Anadolu'da adı belirtilmeyen bir köyde geçerken, "Şeftali Bahçeleri" hikayesi, yine adı verilmeyen bir kasabada geçer. Anlatım: "Şeftali Bahçeleri" hikayesinde, kasabadaki devlet memurlarının zevk ve sefa içinde nasıl bir değişime uğradıkları canlı ve ironik bir dille anlatılırken, "Koca Öküz" hikayesinde farklı bir kurgu ve kahraman kadrosu bulunur. Ana Tema: "Şeftali Bahçeleri" hikayesi, bir ortamın insanı nasıl değiştirebileceğini gösterirken, "Koca Öküz" hikayesinde bir öküzün çalışma yerine ölümü tercih etmesi anlatılır.

Refik Halit Karay'ın "Yatır" adlı hikayesinde en heyecan verici olay, Maslak ormanından, yatırın tam etrafından beş at çam kütüğünün gelmesi ve bu kütüklerin İlistir'in hamamına istif edilmesidir. Hikayenin ana konusu ise bir köyde yaşayan insanların yatır dedesine duydukları inanç ve bu inancın yarattığı olaylardır.

Refik Halit Karay'ın "Gurbet Hikayeleri" adlı kitabının özeti şu şekildedir: Kitap, bir veya birden fazla kişinin başından geçmiş, yaşanmış olayları konu alır. Eskici. Köpek. Antikacı. Gözyaşı. Kitapta ayrıca "Yara", "Testi", "Fener", "Akrep", "Çıban" ve "Güneş" gibi hikâyeler de yer alır.

Boz Eşek, Refik Halit Karay'ın Memleket Hikâyeleri adlı kitabında yer alan bir öyküdür. Öykünün konusu, ırmaktan su taşıyan çocukların dağ yolunda hasta bir adam ve onun boz renkli eşeğini görmeleri, adamı köye getirmeleri ve adamın ölürken eşeğini Mekke'ye vakfetmesiyle gelişir.

Refik Halit Karay, "Gurbet Hikayeleri"nde gözlemci bakış açısını kullanmıştır. Ayrıca, hikayelerde Maupassant tekniği kullanılmıştır.

"Zincir" adlı hikaye, Refik Halit Karay'ın "Gurbet Hikayeleri" adlı kitabında yer alan kurgusal bir hikayedir.

Refik Halit Karay'ın "Gurbet Hikayeleri"ndeki "Güneş" adlı hikayenin: Kahramanları: Gençliğinde hünkâr yaveri olan anlatıcı. Zamanı: Belirlenmemiş, ancak Yemen'e gidiş görevi gençliğinde gerçekleşmiştir. Mekanı: İstanbul'dan Yemen'e uzanan yolculuk boyunca çeşitli şehirler ve vahalar. Konusu: Osmanlı askerinin, Fellaha Aşireti Reisi Emir Sadun'a iki heybe dolusu altını teslim etme görevi ve bu süreçte yaşadığı deneyimler. Teması: Gurbet ve yurt özlemi. Çatışması: Belirlenmemiş.

Refik Halit Karay'ın "Memleket Hikayeleri"ndeki Küs Ömer, çocukluğunda yaptığı bir güreşte yenilmiş ve sırtı yere geldiği için uzun süre kasabaya uğramayıp tek başına kırlarda yaşadığı için bu lakabı almıştır. Ömer, delikanlı olduktan sonra da arabacılık yaparken bir iddiada Hüsmen'in atlarının kendi atlarını geçtiğini görünce arabacılığı bırakmış ve tütün kaçakçılığı yapmaya başlamıştır.

Refik Halit Karay'ın "Eskici" adlı metni, Cumhuriyet Dönemine aittir. Hikaye, yazarın 1940 yılında yayımlanan "Gurbet Hikayeleri" adlı eserinde yer almakta olup, yazarın Suriye sürgünü sırasında kaleme alınmıştır.

Refik Halit Karay'ın neden olay hikayecisi olarak kabul edildiğine dair bilgi bulunamadı. Ancak, Refik Halit Karay'ın hikayeciliğinin bazı özellikleri şunlardır: Öncü yazar olması. Anadolu'yu konu alması. Gözleme dayalı hikayeleri. Maupassant etkisi.