NükleerSilahlar

Nükleer silahlara karşı en etkili savunma sistemi, askeri gücü hedef alan ikinci vuruş kapasitesi olarak kabul edilir. Diğer etkili hava savunma sistemleri arasında ise lazer silahları ve karadan havaya füzeler bulunmaktadır.

B61-12 nükleer bombaları şu ülkelerde konuşludur: Almanya, Hollanda, Belçika, İtalya ve Türkiye.

Dünyada dokuz tane atom bombasına sahip ülke olduğu tahmin edilmektedir. Bu ülkeler ve sahip oldukları nükleer başlık sayıları şunlardır: 1. Rusya: 5580. 2. ABD: 5044. 3. Çin: 500. 4. Fransa: 290. 5. İngiltere: 225. 6. Hindistan: 172. 7. Pakistan: 170. 8. İsrail: 90. 9. Kuzey Kore: 50.

En güçlü harp silahı olarak kabul edilebilecek tek bir silah yoktur, çünkü bu terim farklı bağlamlarda farklı anlamlar taşıyabilir. Bazı güçlü harp silahları şunlardır: Nükleer silahlar: Atom bombası ve hidrojen bombası gibi, yüksek yıkım gücüne sahip silahlardır. Kıtalararası balistik füzeler (ICBM): Yaklaşık 5500 km yol alabilen ve uçaklardan, denizaltılardan ve araçlardan fırlatılabilen füzelerdir. Tanksavar füzeleri: UMTAS ve OMTAS gibi, muharebe meydanlarında kullanılabilen orta ve uzun menzilli füzeler. Keskin nişancı tüfekleri: AS50 gibi, yüksek ateşleme kapasitesine sahip tüfekler.

2024 yılı itibarıyla dünyada yaklaşık 12.500 atom bombası bulunmaktadır. Bu bombaların büyük çoğunluğu Rusya ve ABD'ye aittir; her iki ülkenin envanterinde yaklaşık 4.000'er nükleer başlık bulunmaktadır.

Evet, balistik füzeler nükleer başlık taşıyabilir.

Nükleer silah, atom çekirdeğinin bölünmesi (fisyon) veya birleşmesi (füzyon) süreçlerinden elde edilen enerjiyi kullanarak büyük yıkım gücü sağlayan bir kitle imha silahıdır. Nükleer silahların bazı özellikleri: - Etkileri: Patlama, radyasyon, yangın ve radyasyon zehirlenmesi gibi yıkıcı sonuçlar doğurur. - Kullanım amacı: Genellikle savaşta stratejik avantaj sağlamak veya caydırıcılık amacıyla kullanılır. - Üretim: Temel olarak uranyum kullanılarak üretilir ve bu süreç nükleer enerji santrallerine benzer. Uluslararası düzenlemeler: Nükleer silahların yayılmasını önlemek için birçok uluslararası anlaşma ve girişim geliştirilmiştir, bunlar arasında Nükleer Silahların Yayılmasını Önleme Antlaşması (NPT) ve Kapsamlı Nükleer Deneme Yasağı Antlaşması (CTBT) bulunur.

Japonya'nın bilinen bir nükleer silah programı yoktur ve herhangi bir nükleer silahı bulunmamaktadır.

Yumuşama dönemine geçişe neden olan bazı olaylar şunlardır: 1. Nükleer Silahların Eşitlenmesi: SSCB ve ABD'nin nükleer silahlanma yarışında eşit hale gelmesi, dünyanın olası bir nükleer saldırıya açık bir hedef haline gelmesi yumuşamanın başlamasında önemli bir faktördür. 2. Küba Buhranı: 1962 yılında SSCB'nin Küba'ya füzelerini yerleştirmesi üzerine ABD ile SSCB arasında yaşanan gerginlik, her iki tarafın da geri adım atmasıyla sonuçlanmış ve yumuşama sürecini hızlandırmıştır. 3. Vietnam Savaşı: ABD'nin Vietnam'da yaşadığı askeri ve toplumsal zorluklar, özellikle Vietnam Savaşı karşıtı protestolar, ABD'yi yumuşama politikasına yönlendirmiştir. 4. Doğu ve Batı Bloklarındaki İç Sorunlar: SSCB'de silahlanma yarışının ekonomiye ağır gelmesi ve Çin ile SSCB arasındaki güven bunalımı gibi iç sıkıntılar yumuşama sürecini tetiklemiştir. 5. Ping-Pong Diplomasisi: ABD ve Çin arasındaki diplomatik ilişkilerin iyileştirilmesi için 1971 yılında ABD masa tenisi takımının Çin'i ziyareti, iki ülke arasındaki gerginliği azaltmıştır.

Afrika'da nükleer silah üreten ülkeler arasında sadece Güney Afrika bulunmaktadır.

Çar Bombası'nın gücü, Hiroşima'ya atılan atom bombasının yaklaşık 1.500 katıdır. Çar Bombası'nın yok edici gücü yaklaşık 57 megaton olarak hesaplanmıştır.

Güvenlik Konseyi'nin 5 üyesinin daimi olmasının nedeni, bu ülkelerin II. Dünya Savaşı'nın galipleri ve nükleer silahlara sahip devletler olmasıdır. Bu daimi üyeler, Birleşmiş Milletler Antlaşması'nın 1945 yılında kabul edilmesiyle bu hakka sahip olmuşlardır.

Atom bombasının sonlandırma amacı, II. Dünya Savaşı'nı hızlıca bitirmek ve daha fazla Amerikan askerinin hayatını kaybetmesini önlemek idi. Ayrıca, bu tür bir saldırının Sovyetler Birliği'ne karşı bir üstünlük sağlamak ve nükleer silahların gücünü göstermek gibi stratejik hedefleri de vardı.

Atom bombası, 6 Ağustos 1945'te Hiroşima'ya ve 9 Ağustos 1945'te Nagazaki'ye Amerika Birleşik Devletleri tarafından atıldı.

Atom bombasına, II. Dünya Savaşı sırasında, Japonların Pearl Harbour saldırısını takiben ABD'nin savaşa girmesi ve Almanların nükleer silah geliştirme çalışmaları nedeniyle ihtiyaç duyuldu. Temel nedenler: - Askeri strateji: Atom bombası, savaşta yeni bir yıkıcı güç olarak kabul edildi ve askeri taktiklerin yeniden şekillenmesine yol açtı. - Caydırıcılık: Nükleer silahların varlığı, bir ülkenin diğerini caydırma stratejisi olarak değerlendirildi. - Savaşın sona erdirilmesi: ABD, bu silahı kullanarak Japonya'nın teslim olmasını ve böylece savaşı sonlandırmayı amaçladı.

Atom bombasını konu alan bazı filmler şunlardır: 1. "Oppenheimer" (2023). 2. "Fat Man and Little Boy" (1989). 3. "The Day After" (1983). 4. "Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb" (1964).

"Mavi Gök" (Blue Sky) filmi, 1950'lerin sonunda ABD Ordusu'na katılan nükleer mühendis Hank Marshall'ın hikayesini anlatıyor. Marshall, Alabama'daki izole bir silah test tesisine atanır ve burada nükleer silahların atmosferde test edilmesine karşı duruşu nedeniyle üstlerinin tepkisini çeker. Marshall'ın karısı Carly ise duygusal dengesizliği ve çapkın doğası ile durumu daha da zorlaştırır ve Hank'i üs komutanı Vince Johnson'ın kollarına iter. Film, aynı zamanda bir dönem draması olarak da değerlendirilmektedir.

"Dünyanın Durduğu Gün" filminde uzaylılar, yeryüzü için barış sağlamak amacıyla nükleer silahları ve diğer yıkıcı teknolojileri kullanarak dünyayı yok etmeyi düşünmüşlerdir.

B61-12 nükleer bombasının patlayıcı gücü 50 kiloton olarak belirtilmiştir.