NazımŞekilleri

Terci-i bent nazım şekli, Divan edebiyatı dönemine aittir.

Müseddes, Divan şiirinde altışar mısralık bendlerden oluşan musammat nazım şeklidir. Kafiye düzeni aaaaaa, bbbbba... şeklindedir.

Tanzimat Dönemi'nin 1. döneminde divan edebiyatının nazım şekilleri kullanılmıştır.

Taştir, divan edebiyatında bir gazelin her beytinin mısraları arasına aynı vezinde iki, üç, dört mısra eklenerek oluşturulan musammat bir nazım şeklidir.

Müsemmen kelimesinin iki farklı anlamı vardır: müzik ve edebiyat: 1. Türk müziği terimi olarak müsemmen: Sekiz zamanlı bir usul olup, bir üç zamanla bir beş zamanın veya bir semâi ile bir Türk aksağının birbirine eklenmesiyle oluşmuştur. 2. Edebiyat terimi olarak müsemmen: Sekiz mısradan oluşan bir nazım şeklidir.

Terkib-i bent, klasik Türk edebiyatında kullanılan bir nazım şeklidir. Özellikleri: - Bent sayısı: 3 ile 12 arasında değişir. - Beyit sayısı: Bentler 4 ile 10 arasında beyitten oluşur. - Kafiye düzeni: Gazeldeki gibidir, her bendin sonunda "vasıta beyti" adı verilen bir beyit bulunur. - Konu: Mersiye, münacaat, methiye, hicviye, sosyal konular, din, tasavvuf, felsefe gibi çeşitli konuları işleyebilir. Örnekler: - Fuzuli'nin "Su Kasidesi". - Baki'nin "Kanuni Mersiyesi".

Serveti Fünun edebiyatında kullanılan nazım şekilleri üç grupta toplanabilir: 1. Fransız ve Batı edebiyatından aynen alınanlar. 2. Divan edebiyatından alınıp değiştirilenler. 3. Ne Batı ne de Divan şiirinde bulunup kendileri tarafından icat edilenler. Ayrıca, balad gibi Batı edebiyatında yaygın olan nazım şekilleri de Serveti Fünun edebiyatında kullanılmıştır.

Musammat nazım şekli, Divan edebiyatı dönemine aittir.

İlahi, tekke şiirinde en çok kullanılan nazım şeklidir.