Aslan ve koyun metaforu, Mevlânâ'nın Mesnevî eserinde yer alan bir anlatım biçimidir. Aslan, genellikle mürşid veya İnsan-ı Kamil'i simgeler. Koyun ise sınırlarını aşmayan, birlikte hareket eden ve bencillikten yoksun bir karakteri ifade eder. Bu metaforlar, ahlaki erdemlerin kazanılmasını ve nefse karşı verilen mücadeleyi anlatmak için kullanılır. Ayrıca, hayvan metaforları genel olarak güç ve zayıflık, toplumsal hiyerarşiler, etik ve adalet gibi kavramları anlatmak için de kullanılır.