Teke Sancağı, Osmanlı döneminde Antalya ilinin merkeziyle birlikte Finike, Kaş, Kalkan, Elmalı, Kızılkaya, Kocaaliler ve Afyonkarahisar'ın bir kısmını kapsıyordu. 19. yüzyılın sonlarında Teke Sancağı'na bağlı kazalar ve nahiyeler şu şekildeydi: Teke (Antalya) kazası: Kürt, İğdir, İstanos ve Muslu nahiyeleri. Karahisar-ı Teke (Serik) kazası: Serik, Mükerrem Gömü ve Bağovası nahiyeleri. Elmalı kazası: Sadece kaza olarak kaydedilmiştir. Ayrıca, 1864'te vilayet düzenlemesiyle Konya vilayetine bağlanan sancak, 1914'te müstakil sancak haline gelmiştir.